Έκθεση ζωγραφικής: «Τα Μάτια του Κόσμου»

Είκοσι χρόνια μετά από την πρώτη -και μοναδική- δημόσια παρουσίαση της πρωτότυπης ζωγραφικής δουλειάς του με τους χάρτες, ο Nicholas Liber επιστρέφει στο αγαπημένο του θέμα με μια νέα σειρά ολόφρεσκων έργων, που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν ενώ ταυτόχρονα μάς υποψιάζουν αμυδρά και για το μέλλον.

Ο αέναος χορός της Γαίας, της αρχέγονης θηλυκής αρχής, που στροβιλίζεται χαλαρά στο κενό του αχανούς διαστήματος, με τα άπειρα δράματα (δρώμενα) να εκτυλίσσονται ακατάπαυστα στην επιφάνεια του σώματός της, δεν είναι παρά η μαγική προβολή της δικής μας εσωτερικής ενέργειας, της δικής μας νοητικής και συναισθηματικής κατάστασης, που βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση.

Η αποτύπωση της κίνησης επάνω σε έναν καμβά είναι, βέβαια, εκ προοιμίου ένα μάταιο εγχείρημα. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, έχει σαν επιθυμητή παρενέργεια την σύνθεση σπάνιων ταξιδιωτικών οδηγών, που μας επιτρέπουν να περιπλανηθούμε με ασφάλεια στον χαρούμενο φωτεινό κόσμο των χρωμάτων, που αναβλύζουν αυθόρμητα, και των διαχρονικών μυστικών συμβόλων, που κοσμούν γενναιόδωρα την ασύλληπτη φαντασμαγορία της ύπαρξης.

Η έκθεση αποτελείται κυρίως από έργα μεγάλων διαστάσεων δουλεμένα με την χαρακτηριστική προσωπική μικτή τεχνική του Liber, που έχει σαν βάση της τα ακρυλικά χρώματα πάνω σε καμβά.

Η έκθεση πραγματοποιείται στο Κέντρο Εικαστικών Τεχνών «Καρύδειον» στη Φιλοθέη από τις 23 έως τις 30 Ιουνίου.

The Maps

Όπως λέει κι ο τίτλος του, «Ο Πρώτος Χάρτης Του Κόσμου» είναι ο πρώτος από μία σειρά έργων με θέμα την χαρτογράφηση του κόσμου μας, που φτιάχτηκαν στην περίοδο 1986-1993 και έμειναν γνωστά ως «The Map Series"

Η σειρές αυτές αποτελούνται κύρια από τρεις διακριτές θεματικές ενότητες:

- Τους Παγκόσμιους Χάρτες,

- Τους Χάρτες Εσωτερικών Τοπίων, και

- Τα Νησιά των Θησαυρών.

Σε γενικές γραμμές θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η πρώτη ενότητα ανήκει στον τομέα της παρατήρησης, η δεύτερη αναφέρεται στην διαδικασία της αφομοίωσης και η τρίτη σχετίζεται με την δράση.

Ο διαχωρισμός αυτός αποδεικνύεται χρήσιμος για την εξέταση και την κατανόηση των Χαρτών αλλά, επί της ουσίας, δεν παύει να είναι κάπως αυθαίρετος - όπως αυθαίρετοι είναι άλλωστε και οι διαχωρισμοί κάθε είδους. Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει εάν τα σύνορα ανάμεσα σ' αυτές τις τρεις ενότητες είναι μάλλον συγκεχυμένα και συχνά χάνονται εντελώς.

Στην πραγματικότητα, στο κάθε έργο εμπεριέχονται ταυτόχρονα οι ιδιότητες όλων, και των τριών ενοτήτων, μολονότι ανά περίπτωση μπορεί να γίνονται περισσότερο εμφανή τα χαρακτηριστικά της μιας ή της άλλης εξ αυτών.

Οι Χάρτες του Κόσμου αναφέρονται, βέβαια, στο δικό μας κόσμο. Ποιος είναι όμως αυτός ο δικός «μας» κόσμος όταν είναι γνωστό πως το κάθε ον ζει στον κόσμο του;

Η επιφάνεια της Γης μαρτυρά την πολυμορφία ενός ζωντανού οργανισμού, που βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση. Οι αρχαίοι το γνώριζαν αυτό πολύ καλά και για να αποδώσουν τον τρόπο λειτουργίας και τις ποιότητές του συνοπτικά, κατέφυγαν σ' έναν ιερό ανθρωπομορφισμό, φροντίζοντας παράλληλα να μην αφήσουν την παραμικρή αμφιβολία για το φύλο της θεάς: Η Γαία (Γη) δεν είναι απλά μια γυναικάρα, είναι ένα τόσο ισχυρό αρχετυπικό θηλυκό που δεν διστάζει να τα βάλει με τον Κρόνο (Χρόνο) και να τον νικήσει!

Αν η αρχαία μυθοπλασία ακολούθησε την κλασσική διαδρομή από το όλον στο μερικό, από τις νομοτέλειες του σύμπαντος στην σχετικότητα της ανθρώπινης διάστασης, οι Χάρτες επιχειρούν μιαν αντίθετη πορεία από το σχετικό (η γυναίκα της διπλανής πόρτας) στο γενικό (Γαία, πλανήτης Γη, συμπαντική αντανάκλαση, κλπ) προτείνοντας έτσι μια συμπληρωματική και εξ ίσου ερωτική προσέγγιση: Το ταξίδι του θεατή πάνω στο γυμνό σώμα της Γης δεν έχει τελειωμό, όπως τελειωμό δεν έχει ούτε και η περιπλάνησή μας στο γυμνό σώμα της γυναίκας.
Πηγή:http://www.kathimerini.gr