Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Δύο Χρύσες σε μία έκθεση

Μία έκθεση δύο πρωτοπόρων καλλιτεχνών, της Χρύσας (Βαρδέα) και της Χρύσας Ρωμανού, παρουσιάζεται στην Kalfayan Galleries στην Αθήνα. Η έκθεση εντάσσεται στα πλαίσια των ετήσιων αφιερωμάτων σε Έλληνες καλλιτέχνες της μεταπολεμικής περιόδου.





 Η Χρύσα (Βαρδέα) έφυγε από την Ελλάδα το 1955 για σπουδές στην Académie de la Grande Chaumière στο Παρίσι για να εγκατασταθεί τελικά στη Νέα Υόρκη, ενώ η Χρύσα Ρωμανού έφυγε το 1961 για το Παρίσι όπου θα εγκατασταθεί μέχρι το 1981, ταξιδεύοντας όμως πολύ συxνά στο Βερολίνο και σε όλη την Ευρώπη. Και για τις δύο εικαστικούς η δεκαετία του '60 ήταν μία ιδιαίτερα δημιουργική περίοδος.

 Εγκατεστημένη στη Νέα Υόρκη, μεταξύ 1958 και 1962, η Χρύσα (Βαρδέα) επιδόθηκε σε μια συστηματική ενασχόληση με τον τυπογραφικό χώρο και συγκεκριμένα διερεύνησε τα όρια των δυνατοτήτων αναπαράστασης μιας σελίδας εφημερίδας. Εστιάζει κυρίως την προσοχή της στη σημειολογική λειτουργία του αλφάβητου και της γραφής, στο γεωμετρικό χώρο που δομείται μέσα από την σειριακή δομή, την επαναληπτικότητα, το ασυνεχές και την ποικιλομορφία της οπτικής πληροφορίας, τη λειτουργία της γλώσσας ως επικοινωνιακού κώδικα.



Η γιαπωνέζικη καλλιγραφία, καθώς και οι βυζαντινές εικόνες υπήρξαν για τη Χρύσα (Βαρδέα) βασικές πηγές έμπνευσης που τροφοδότησαν τις σταθερές επιλογές της στην απεικόνιση του φωτός και της γραφής. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 θα εμφανιστεί το νέον στη γλυπτική της, υλικό στο οποίο θα αφοσιωθεί έκτοτε σε συνδυασμό με το ανοξείδωτο ατσάλι και το πλεξιγκλάς. Το έργο της αποτελεί ένα ποιητικό δοκίμιο για το βίωμα της μεγαλούπολης, την κίνηση του σύγχρονου ανθρώπου στο αστικό περιβάλλον και τη συνεχή ροή εικόνων και μηνυμάτων. Όλα αυτά αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για τη συγκρότηση ενός προσωπικού, αυθεντικού κώδικα γραφής.
Μερικά χρόνια αργότερα, στο Παρίσι, η Χρύσα Ρωμανού εστίασε την προσοχή της σε κοινωνικά ζητήματα και την αντιφατικότητα της πραγματικότητας. Την δεκαετία του '60 παρουσίασε τρεις σημαντικές σειρές πολιτικών έργων κολάζ, “Luna Park International”, “Casino International” και “Reportage”, μία επιλογή των οποίων παρουσιάζονται στην έκθεση. Ήταν η εποχή της κορύφωσης των διαδηλώσεων κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, η εποχή που η Pop Art έκανε αισθητή την παρουσία της. Η Χρύσα Ρωμανού ενέταξε με κριτικό τρόπο στο έργο της το διαδεδομένο στην ποπ αισθητική καλλιτεχνικό μέσο του κολάζ για να αποτυπώσει τη βιαιότητα και τον κατακερματισμό της εμπειρίας που εισέπραττε ως πολιτικά και κοινωνικά ευαίσθητη δημιουργός. Άντλησε υλικό από τα φωτορεπορτάζ των περιοδικών και παρουσίασε τα κολάζ του 1965 από τη σειρά των “Λαβυρίνθων” και “Casino International” στη Μπιενάλε του Σάο Πάολο.


Σε αυτά της τα έργα η Ρωμανού αντιπαρέβαλε με ψυχραιμία τις υποσχέσεις κατανάλωσης και ευμάρειας με τη μοίρα των πλέον ανυπεράσπιστων κοινωνικών ομάδων, θέλοντας ενδεχομένως να υπαινιχθεί την ανακάλυψη μιας νέας ηλικιακής ομάδας προς εκμετάλλευση από την παγκόσμια αγορά, εκείνη της παιδικής ηλικίας. Τα κολάζ του 1965 αποτελούν μία ευαίσθητη και αιχμηρή ανατομία της ανάδυσης της καταναλωτικής κοινωνίας, πριν ακόμη ολοκληρωθεί η μορφοποίησή της. Η επαναστατικότητα του έργου της έγκειται και στο ότι αντιλήφθηκε πολύ πρώιμα το γεγονός ότι η οπτική κουλτούρα βασίζεται σε αναπαραστάσεις, δεδομένο που αξιοποίησε με ευρηματικότητα.
Χρύσα (Βαρδέα): 1933 – 2013. Σπουδές: Académie de la Grande Chaumière, Παρίσι, California School of Fine Arts, Σαν Φρανσίσκο. Ατομικές εκθέσεις (επιλογή): Betty Parsons Gallery, Νέα Υόρκη (1961), Solomon R. Guggenheim Museum, Νέα Υόρκη (1961), The Museum of Modern Art, Νέα Υόρκη (1963), Walker Art Center, Μιννεάπολης, ΗΠΑ (1968), Whitney Museum of American Art, Νέα Υόρκη (1972), Galerie Denise René, Παρίσι (1973, 1974, 1976, 1978), Musée d' Art Moderne de la Ville de Paris, Παρίσι (1979), Leo Castelli Gallery, Νέα Υόρκη (1979, 1988, 1991), Εθνική Πινακοθήκη & Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, Αθήνα (1992), μεταξύ άλλων. Ομαδικές εκθέσεις (επιλογή): Martha Jackson Gallery, Νέα Υόρκη (1960), Whitney Museum of American Art, Νέα Υόρκη (1962, 1964, 1971), 7η Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1963), The Museum of Modern Art, Νέα Υόρκη (1964, 1966, 1967), Documenta IV, Κάσελ (1968), 36η Μπιενάλε της Βενετίας (1972), Musée d' Art Moderne de la Ville de Paris, Παρίσι (1979), Εθνική Πινακοθήκη & Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, Αθήνα (1980), Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα (2003, 2004, 2009), Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Μαδρίτη (2004), Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2006), Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Ουάσινγκτον (2007), μεταξύ άλλων. Έργα της υπάρχουν σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές παγκοσμίως.


Χρύσα Ρωμανού: 1931 - 2006. Σπουδές: Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Αθήνα (με δασκάλους τους Γ. Μόραλη, Α. Γεωργιάδη). Εκθέσεις (επιλογή): Γκαλερί Ζυγός, Αθήνα (1958), 5η Διεθνής Μπιενάλε Χαρακτικής, Ljubljana (1961), Γκαλερί Δεσμός, Αθήνα (1981), Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1965, 1994), Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Λούντ, Σουηδία (1967), Μπιενάλε της Βενετίας (1976, στο πλαίσιο του Progetto Arcevia), Salon de Mai, Παρίσι (1973, 1974, 1976), Εθνική Πινακοθήκη & Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, Αθήνα (1992, 1993), Μπιενάλε της Κωνσταντινούπολις (1997), Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα (2005). Έργα της υπάρχουν σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές παγκοσμίως.
Info:
Chryssa + Χρύσα
Εγκαίνια: 3 Απριλίου 2014, 20.00 – 22.00
Διάρκεια: 3 Απριλίου – 3 Μαΐου 2014
Ωράριο: Δευτέρα 10.00 - 15.00
Τρίτη – Παρασκευή 10.00 - 20.00
Σάββατο 11.00 – 15.00
Kalfayan Galleries (Χάρητος 11, Κολωνάκι, Αθήνα)
Πηγή: http://www.e-go.gr

Ελληνική έκθεση με θέμα την κρίση παρουσιάζεται στις Βρυξέλλες

Με την υποστήριξη του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος»

 Φίλιππος Γραμματικόπουλος, «The Bellies», 2009.


Η έκθεση «No Country for Young Men: Contemporary Greek Art in Times of Crisis», με την υποστήριξη του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», ανοίγει σήμερα τις πύλες της  για το κοινό στο Palais des Beaux-Arts (Κέντρο Καλών Τεχνών - Bozar), στις Βρυξέλλες.
Η έκθεση εντάσσεται στο πλαίσιο των πολιτιστικών, εκπαιδευτικών και ακαδημαϊκών εκδηλώσεων που στηρίζει το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» σε Αθήνα, Βρυξέλλες, Γαλλία και ΗΠΑ, με αφορμή την ανάληψη της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας ως στόχο τη διεθνή προβολή της Ελλάδας ως καθοριστικού παράγοντα διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής κληρονομιάς. Πρόκειται για τη δεύτερη καλλιτεχνική δράση που υποστηρίζει το Ίδρυμα στις Βρυξέλλες, μετά την εναρκτήρια συναυλία της Καμεράτα στις 14 Ιανουαρίου, που εγκαινίασε τις επίσημες εκδηλώσεις της Ελληνικής Προεδρίας.

Η έκθεση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μίας σειράς ανεξάρτητων εκδηλώσεων που διοργανώνονται από το Bozar, στο πλαίσιο του διεπιστημονικού προγράμματος «Focus on Greece» που προβάλλει τη θέση και το ρόλο της Ελλάδας στην πολιτισμική ιστορία και τα δρώμενα της Ευρώπης. Πιο συγκεκριμένα, η έκθεση «No Country for Young Men: Contemporary Greek Art in Times of Crisis», την οποία επιμελείται η ιστορικός τέχνης Κατερίνα Γρέγου που διαθέτει σημαντική εμπειρία στην υλοποίηση εκθέσεων σχετικά με κοινωνικά  θέματα, εστιάζει στην ανθρωπιστική και την κοινωνική διάσταση που έχει γεννηθεί από την κρίση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις δραματικές μετατροπές που έχουν σημειωθεί τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε ολόκληρη την  Ευρώπη.

 Μιχάλης Καλλιμόπουλος,«Here Come the Investors», 2009.

 Αποτελεί τη μεγαλύτερη σημαντική έκθεση σύγχρονης τέχνης που διοργανώθηκε εκτός Ελλάδας την τελευταία δεκαετία και είναι η πρώτη του είδους της με θέμα την κρίση, προβάλλοντας διεθνώς τις δημιουργίες σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών και καλλιτεχνικών ομάδων.

 Μπιλ Μπαλάσκας, «Parthenon Rising (II)», 2011.

 Οι καλλιτέχνες οι οποίοι επελέγησαν με βάση την επικαιρότητα της δουλειάς τους σε μια ιστορικά και πολιτικά κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη, είναι οι:  Λουκία Αλαβάνου, Μανώλης Αναστασάκος και Αλέξανδρος Βασμουλάκης, Ειρήνη Βουρλούμη, Μπιλ Μπαλάσκας, Ειρήνη Ευσταθίου, Στέλιος Φαϊτάκης, Αλέξανδρος Γεωργίου, Μαρίνα Γιώτη, Φίλιππος Γραμματικόπουλος, Μιχάλης Καλλιμόπουλος, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Πάνος Κοκκινιάς, Άλκης Κωνσταντινίδης, Ζήσης Κοτιώνης, Νίκος Ναυρίδης, Στεφανία Στρούσα, Μαρία Παπαδημητρίου, Αντώνης Πίττας, Poka-Yio, Λίνα Θεοδώρου, Πάνος Τσαγκάρης, Κώστας Τσώλης, Δημήτρης Τσουμπλέκας, Κωστής Βελώνης, Ζάφος Ξαγοράρης, Γιώργος Ζώης.

 Διονύσης Καβαλλιεράτος, «Noah's Ark», 2013.

 Άμεσα συνδεδεμένη με το περιεχόμενο και τους συμβολισμούς των έργων, η διάταξη της έκθεσης, που έχει σχεδιαστεί από τη Δανάη Γιαμαλάκη, έχει τη μορφή λαβύρινθου που επιτρέπει στον επισκέπτη να ακολουθεί μια δαιδαλώδη, κυκλική διαδρομή με πολλαπλά αδιέξοδα, αλλά και επιλογές, όπως συχνά συμβαίνει και στο περιβάλλον της οικονομικής κρίσης.

 Ειρήνη Βουρλούμη, Ceremony Hall, The Panteion University of Social and Political Sciences, 2013.

 Με τη δωρεά αυτή, το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» υποστηρίζει την προώθηση της σύγχρονης Ελληνικής τέχνης στο εξωτερικό και την παρουσίαση της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε καιρούς κρίσης, υπό την αιγίδα του σημαντικότερου πολιτιστικού οργανισμού στις Βρυξέλλες. Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο Bozar έως τις 3 Αυγούστου, ενώ η είσοδος για το κοινό είναι δωρεάν.

Πηγή:http://www.naftemporiki.gr
 

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Μανόλης Γιανναδάκης | «Συνεκδοχή / Συσχέτιση / Συμβολή»

εγκαίνια: Τρίτη 11 Μαρτίου 2014, 20:00

 Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Μανόλη Γιανναδάκη, καθηγητή χαρακτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τίτλο «Συνεκδοχή / Συσχέτιση / Συμβολή».

Η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης Αρετή Λεοπούλου, γράφει μεταξύ άλλων για τα έργα του Μανόλη Γιανναδάκη:
«… Η επιλογή του Μανόλη Γιανναδάκη, μέσα από αυτή τη σειρά χαρακτικών, είναι διπλής στόχευσης: αφενός, με την τεχνική της επικόλλησης, «εισάγει» κάτι ξένο πάνω στην εγχάρακτη επιφάνεια, τυπώνει πολλαπλά, επιχειρεί σχεδιαστικές και χρωματικές εντάσεις. Αφετέρου, σταχυολογώντας σύμβολα και σχήματα που παραπέμπουν σε κοινωνικά μηνύματα, μας υπενθυμίζει ότι κάθε εποχή βρίσκει τρόπους να διατηρεί την επικοινωνία ζωντανή, να διαμορφώνει το δικό της αλφάβητο, να στοιχειοθετεί νέους κώδικες λόγου.

 Το πιο σημαντικό από όλα, όμως, είναι το γεγονός ότι αυτή η επιλογή του Μ.Γ. φανερώνει μια στάση πολιτικής ανίχνευσης της πραγματικότητας. Συγκροτεί μια ερευνητική διαδικασία, που συντελείται ταυτόχρονα και τεχνικά και εννοιολογικά, καταδεικνύοντας μία οικουμενική αλήθεια: ότι όσο οι άνθρωποι επι-κοινωνούν, επι-βιώνουν.»


Ο ίδιος ο καλλιτέχνης γράφει για την τελευταία του δουλειά:
«Με αφετηρία το τρίπτυχο των εννοιών Συνεκδοχή/Συσχέτιση/Συμβολή, δημιούργησα τα τελευταία χρόνια μια σειρά χαρακτικών έργων.
Τα σήματα/σύμβολα, που εμπλέκονται στη φιλοτέχνηση των έργων ενέχουν μια  επικοινωνιακή δυναμική, καθώς είναι επιλεγμένα από την πλούσια παρακαταθήκη σχηματοποιημένων μορφών ποικίλων σημάνσεων. Αποτελούν δηλαδή ένα επικοινωνιακό συντακτικό της σύγχρονης πραγματικότητας διαμορφώνοντας ένα είδος αλφάβητου κατανόησης και συμπεριφοράς στην εποχή μας.
Η ενότητα που παρουσιάζεται στην έκθεση αυτή έχει ως άξονα τον κατακερματισμό και την ανασύνθεση του χώρου, άξονα που χαρακτηρίζει το ύφος των έργων μου από παλιά.
Από την άλλη μεριά όμως, τα έργα αυτά αποτελούν μια επαναξιολόγηση των νοημάτων των διαφόρων σημάτων/συμβόλων μέσα από την επιλογή και διευθέτηση κάποιων σημείων, από το σύνολο των σημάνσεων, ως συνεκδοχή εντός του πλαισίου ανάπτυξης των έργων.
Τα έργα της έκθεσης είναι χαρακτικά, μονότυπα, και μια εγκατάσταση- περιβάλλον με συμβολικό περιεχόμενο…»


Ο Μανόλης Γιανναδάκης με καταγωγή από το Βραχάσι Λασιθίου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε στη Σχολή Γραφικών Τεχνών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου A.T.O. (Δοξιάδη), από το 1972 έως το 1975, στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, στο εργαστήριο Χαρακτικής του K. Γραμματόπουλου, από το 1975 έως το 1980 καθώς και στο εργαστήριο Τυπογραφίας και Tέχνης του Βιβλίου του Γ. Παπαδάκη όπου συνδύασε την προηγούμενη γνώση του από τη Σχολή Δοξιάδη με τις τεχνικές της Χαρακτικής και των εφαρμογών της από το 1979 έως το 1981. Από  το 1986 έως το 1997  δίδαξε Σχέδιο στη Σχολή Καλών Τεχνών του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών  του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και από το 1997 διδάσκει Χαρακτική. Το 2011 εξελέγη Καθηγητής Χαρακτικής στο ίδιο τμήμα. Έχει στο ενεργητικό του πάνω από 20 ατομικές εκθέσεις και έχει  συμμετάσχει  σε πάρα πολλές ομαδικές εκθέσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, σε σημαντικές διοργανώσεις ιδιωτικών γκαλερί, δημοτικών πολιτιστικών φορέων, ιδρυμάτων, καλλιτεχνικών ενώσεων, πινακοθηκών και μουσείων καθώς και σε διεθνείς Μπιεννάλε/Τριεννάλε Χαρακτικής. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, δημοτικές πινακοθήκες, σε πολιτιστικούς φορείς, μουσεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.


Διάρκεια Έκθεσης: 6 Μαρτίου – 2 Απριλίου 2014
Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11:00 – 14:30 & 17:30 – 20:30
Τετάρτη, Σάββατο: 11:00 – 16:00
Κυριακή, Δευτέρα: Ανοικτά κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού

Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος
Λεμπέση 4 & Μακρυγιάννη 117 42, Αθήνα
Μετρό Ακρόπολη
Τηλέφωνο 211 182 38 18