Ο νομάρχης που αγαπά την ζωγραφική
Έκθεση ζωγραφικής με 60 έργα από την πολύχρονη εικαστική του διαδρομή και με τίτλο «Βίοι Πλοίων» πραγματοποιεί ο ζωγράφος Γιάννης Δ. Μίχας, στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος. Στην έκθεση παρουσιάζεται σειρά συνθέσεων του ζωγράφου, της τελευταίας δεκαπενταετίας, εμπνευσμένων από τη θάλασσα, τους ανθρώπους της, τα τοπία της, τα πλοία, το λιμάνι του Πειραιά όπου ζει, αγωνίζεται και προσφέρει.
Η επιλογή των έργων, έγινε από τον ίδιο τον δημιουργό με την πρόθεση η παρουσίασή τους να αποτελέσει τη σύνθεση του προσωπικού εικαστικού του ύμνου για το υγρό στοιχείο και την ελληνική ναυτοσύνη. Την έμπνευση, την αιτία και την ανάγκη που τον ώθησαν να παρουσιάσει τη συγκεκριμένη εικαστική κατάθεση στο φιλότεχνο κοινό και ιδιαίτερα στους Πειραιώτες, καταγράφει ο ίδιος ο Γιάννης Μίχας στο νέο του ομώνυμο βιβλίο το οποίο αφιερώνει στη σύντροφο και το γιό του «σαν εξομολόγηση, σαν λατρευτική κατάθεση στην αγάπη τους και τη συμπαράστασή τους…»
Το βιβλίο θα πρωτοπαρουσιαστεί στη διάρκεια των εγκαινίων της έκθεσης και τα έσοδα από τις πωλήσεις του θα διατεθούν για τη στήριξη του Συλλόγου Γονέων και Φίλων Ατόμων με Αναπηρίες Σαλαμίνας και της Πειραϊκής Ένωσης Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με νοητική στέρηση.
Τα εγκαίνια της έκθεσης «Βίοι Πλοίων» θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010 και ώρα 20.00, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος (Ακτή Θεμιστοκλέους, Μαρίνα Ζέας, Πειραιά), ενώ οι δημιουργίες του ζωγράφου θα παραμείνουν στο Μουσείο μέχρι τις 10 Ιουλίου. Ο Γιάννης Μίχας υπηρετεί τη ζωγραφική τέχνη με πάθος και αφοσίωση εδώ και αρκετά χρόνια. Όντας ναυπηγός στο επάγγελμα, το οποίο άσκησε επί σειρά ετών, είναι δεμένος αναπόσπαστα με τον κόσμο της θάλασσας και των πλοίων, τη φυσική και μεταφυσική τους αύρα. Γι’ αυτό και τα περισσότερα έργα του πηγάζουν από τη συγκεκριμένη βιωματική του σχέση. Ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου του «Βίοι Πλοίων» καταθέτει με εξομολογητική διάθεση:
«Γοργόνες, αγαπητικιές, ουράνιες θάλασσες,
σκαριά και το όνειρο της ναυτοσύνης.
Ένα λιμάνι στην άκρη της γης σαν αυτό
που προσπερνά ξεσκούφωτος ο Οδυσσέας
χάριν της δόξας των πλοίων.
Μικρές προσευχές, εγκόλπιο καταστρώματος,
ατομικός πορτολάνος, οι ζωγραφικές συνθέσεις,
τα σχέδια τα χρώματα, και οι σκόρπιοι στίχοι,
ξόρκια και ευχές, για τις τυχαίες ώρες της ημέρας.
Πλοία, ω! πλοία, σαν τους Αγίους των Ελλήνων βαδίζετε στο νερό…»
Όπως επισημαίνει ο ζωγράφος Θ. Στεφόπουλος «Στον Γιάννη Μίχα είναι η αυστηρή διαύγεια του περιεχομένου, που ταυτίζεται με το παράδοξο στη σύνθεση, καθαρά στοιχεία ελληνικής ιδιοσυγκρασίας. Η αξία της τέχνης του είναι ο συνδυασμός της συγκεκριμένα αφηρημένης μορφής, χωρίς την επίδραση της ψευτιάς της σημερινής εποχής, και έχει ανταπόκριση στην ανθρώπινη ευαισθησία. Αυτή θεωρούμε ότι είναι η μεγάλη προσφορά στην ελληνική τέχνη του ζωγράφου Γιάννη Μίχα».
Στη γραφή και στο περιεχόμενο του ζωγραφικού έργου του Γιάννη Μίχα, αναφέρεται και η κριτικός και ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά «Η γραφή είναι σχεδιαστικά προσηλωτική στις λεπτομέρειες, ενώ ο ρεαλισμός, εντελώς παράδοξα κάποτε, εμβολιάζεται και με υπερρεαλιστικά στοιχεία.
Από την άλλη πλευρά, ο κυβισμός του χώρου, ανατρέπει σε πολλά σημεία την κλασικίζουσα προοπτική, χωρίς, ωστόσο να την ακυρώνει. Τα επίπεδα βάθους συγχωνεύονται με εκείνα της επιφάνειας, ενώ η μνήμη που απελευθερώνεται από την φαντασία, διαστέλλει τον ορίζοντα. Πρόκειται για έναν ψυχοδυναμικό ορίζοντα που πρισματικά αποκρυσταλλώνει τις νωπές εντυπώσεις ή τις συγκινησιακά υγρές αναμνήσεις, μετατρέποντάς τις σε διαστρωματώσεις ανιχνεύσεων του ορατού και των αποτυπωμάτων που αφήνει πίσω του ο καιρός, ή το συλλογικό υποσυνείδητο».
Σύντομο βιογραφικό του Γιάννη Μίχα
Ο Γιάννης Μίχας γεννήθηκε το 1954. Πραγματοποίησε σπουδές Ναυπηγικής και μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο Κ. Ηλιάδη.
Μεγάλο τμήμα της θεματικής του περιλαμβάνει όψεις του ελληνικού τοπίου ιδιαίτερα του αιγαιοπελαγίτικου, καθώς και λιμενογραφίες που άλλοτε αποτυπώνουν τον ανθρώπινο μόχθο και άλλοτε εστιάζουν στη σιωπηλή παρουσία των προσαραγμένων πλοίων. Συχνά οι μνήμες του αποτυπώνονται στις συνθέσεις, όπου συναντάμε τους επιβλητικούς όγκους των μεγάλων εμπορικών ή φορτηγών πλοίων αν συνδιαλέγονται με τους παραδοσιακούς κυκλαδίτικους οικισμούς.
Η θεματική του κινείται με άνεση ανάμεσα στη ρεαλιστική αφετηρία και τις κυβιστικές διατυπώσεις, όπου η αυστηρή διαύγεια του περιεχομένου, ταυτίζεται με το παράδοξο στη σύνθεση, καθαρά στοιχεία της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας.
Είναι τακτικό μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις : Πολιτιστικό κέντρο ΓΣΕΕ 1984, 1986, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 1988,1991,1996, Γκαλερί ΠΡΙΣΜΑ 1997, Κέντρο Τέχνης Καστέλλας 1998, Χατζοπούλειος Βιβλιοθήκη (Πόρος) 1999, Αίθουσα Μαρκάτου (Κύθηρα) 1999, Γκαλερί MONTSERRAT (Νέα Υόρκη), Ιστορικό Αρχείο - Μουσείο Ύδρας 2000, Σχολή Χορού Κατερίνας Ροδίου (Πειραιάς) 2000, Γκαλερί Έρσης (Αθήνα) 2001, Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος (Πειραιάς) 2010.
Από το 1982 συμμετέχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων: 16η Πολιτιστικού Κέντρου Πειραιά 1982, Ομαδική υπό την αιγίδα του Γ.Γ.Ν.Γ. 1983, Ομαδική υπό την αιγίδα του Υπ. Αθλητισμού 1986, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων 1986, Γκαλερί THEMIS 1992, Γκαλερί ΘΕΛΓΟΣ 1993, 14η Πανελλήνια ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ 1994, 19η Πανελλήνια Θαλασσογραφίας 1994, Ομαδική στη Ναυτική Λέσχη Πειραιά 1995, Ομαδική στην Κύπρο (Πύλη Αμμοχώστου) υπό την αιγίδα του Δήμου Λευκωσίας και του Υπουργείου Εργασίας της Κύπρου 1996, Ομαδική στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 1997, Ομαδική στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά 1999, Ομαδική υπό την Αιγίδα του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (Κτίριο Κωστή Παλαμά) 1999, Γαλλικό Ινστιτούτο υπό την Αιγίδα της UNESCO (Πειραιάς) 2000, Πανελλήνια Εταιρία Λόγου και Τέχνης 2001.
Έργα του κοσμούν την πόλη του Πειραιά (εργοστάσιο «Αιγαίον», βίλλα Ζαχαρίου, Μικρολίμανο, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά), τη Δημοτική Πινακοθήκη Λιβαδειάς, την Εργατική Εστία, τη ΓΣΕΕ, την ΟΤΟΕ, τη ΣΕΚ Λευκωσίας και Αμμοχώστου, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, το Υπουργείο Εργασίας. Πολλές είναι επίσης οι ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό οι οποίες διαθέτουν πίνακές του. Εκτός Ελλάδας, έργα του βρίσκονται στα κτίρια συνδικαλιστικών οργανώσεων στο Πεκίνο και στην Σαγκάη, στο Ελληνικό Προξενείο στην Νέα Υόρκη, σε ομογενειακές οργανώσεις στο Σύδνεϋ, σε ιδιωτικές συλλογές στη Νέα Υόρκη, στη Λευκωσία, στη Βαλένθια, στο Αμβούργο, στην Οδησσό.
Από το 2003 είναι εκλεγμένος και για δεύτερη συνεχή θητεία, Νομάρχης Πειραιά. Από τον Μάιο του 2008 είναι Αντιπρόεδρος του Κογκρέσου των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Πηγή:http://culture.ana-mpa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου