Εγκαινιάζεται στο Σαββατόβραδο στην προκυμαία του Πόρου, στην αίθουσα τέχνης «Citrone» η έκθεση ζωγραφικής του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου. Από το λιτό φόντο των καμβάδων του δημιουργού, αναδύονται παραμορφωμένες ανθρώπινες μορφές, οι οποίες ορίζονται από χαρακτηριστικά περιγράμματα. Η ανθρώπινη μορφή είναι αρχετυπική, αποκομμένη, γενικευμένη, διαχρονική. Το παραστατικό, αλλάέντονα αντι-νατουραλιστικό του έργο, ταυτόχρονα όσο « γίνεται πιο κοντά στη φύση και όσο γίνεται πιο μακριά », είναι αυθόρμητο, άμεσο και ενστικτώδες.
Στα πιο πρόσφατα έργα του, τα οποία εκτίθενται στον Πόρο, τα περιγράμματα αποδίδονται στην επιφάνεια του πίνακα, με τρόπο που προσιδιάζει στη γλυπτική. Γίνονται ουλές, βαθιά σημάδια στην επιφάνεια του πίνακα, καθώς ο καλλιτέχνης άλλοτε προσθέτει και άλλοτε αφαιρεί μια μεγάλη ποσότητα υλικού, κατά μήκος του ανθρώπινου περιγράμματος. Η μάζα της πάστας γίνεται το μέσο σχεδιασμού. Ο Χάρης Καμπουρίδης λέει ότι ο Θεοφυλακτόπουλος στα πρώιμά του έργα απευθυνόταν «στο χρωματικό αίσθημα του ματιού», στα πρόσφατά του έργα απευθύνεται επίσης στην αίσθηση της αφής. Οι καμβάδες προκαλούν τον θεατή να πλησιάσει και να προσπαθήσει να αποκωδικοποιήσει το έργο: να κατανοήσει τη διαδικασία της δόμησης, καθώς και τις περιπέτειες και τις μεταμορφώσεις τις οποίες έχει υποστεί το υλικό.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘60, όταν αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών, ο Θεοφυλακτόπουλος είχε σχεδόν πάντα ως κεντρικό θέμα στα έργα του μία μοναδική μορφή. Τότε έγινε γνωστός για τις μοναχικές φιγούρες, τους μοτοσικλετιστές, τις οποίες ζωγράφιζε σε μεγάλους καμβάδες. Ο ίδιος λέει ότι σε αυτούς τους πίνακες ήθελε να αποτυπώσει τον ίλιγγο της μεγάλης ταχύτητας. Υπό το πρίσμα των δεκαετιών του ’60 και του’70, κεντρικό θέμα των έργων του αποτελεί ο πολιτιστικός υπαινιγμός της προσωπικής επανάστασης, της απόλυτης απελευθέρωσης από την αισθητική και τους φραγμούς της μεσαίας τάξης. Η εικόνα του ασυμβίβαστου καλλιτέχνη που περιπλανιέται στην πόλη συμβαδίζει με τις εικόνες του Jack Kerouac και της υπόλοιπης γενεάς μπητ, με τους μοτοσικλετιστές που περιοδεύουν τις πόλεις με μεγάλες μοτοσικλέτες.
Η περιπλάνηση/ανακάλυψη της πόλης διευρύνεται και εξελίσσεται σε εσωτερική περιπλάνηση/ανακάλυψη, όπως την εξιδανικεύουν οι εικόνες του Χόλιγουντ. Ο Θεοφυλακτόπουλος, λάτρης του κινηματογράφου, είναι εξοικειωμένος με την εικόνα, αλλά και με το ευρύτερο διανοητικό πλαίσιο που ορίζεται από την επικρατούσα φιλοσοφική τάση του υπαρξισμού. Η εικόνα του μοναχικού ατόμου στην πυκνοκατοικημένη πόλη, ένα άτομο αποσπασμένο από το κοινωνικό πλαίσιο και βυθισμένο σε μία προσωπική /υπαρξιακή κατάσταση, αποτέλεσε έκτοτε το διανοητικό πλαίσιο στο έργο του Θεοφυλακτόπουλου.
Πηγή:http://www.tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου