Έκθεση Ζωγραφικής «Χρώμα στην Πατρίδα των καιρών»

Τη δραματική κατάσταση που ζει η χώρα μας σήμερα - και με αφορμή το βιβλίο - ποίημα "Πατρίδα των καιρών" του Γιώργου Δουατζή - καταγράφουν με έργα τους εικοσιπέντε ζωγράφοι σε ένα εικαστικό-ποιητικό γεγονός με τίτλο “Χρώμα στην Πατρίδα των καιρών” στο Ίδρυμα Μ। Κακογιάννης.

Η έκθεση εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 19 Μαρτίου, στις 20:00, και θα διαρκέσει έως και την Τρίτη 3 Απριλίου 2012. Σημαντικό μέρος των εσόδων από την πώληση των έργων θα εκχωρηθεί από τους δημιουργούς για την ενίσχυση ευπαθών ομάδων στο Δήμο Ταύρου.

Οι ζωγράφοι που μετέχουν (με αλφαβητική σειρά) είναι:

Αγγελίδης Νίκος, Αμαραντίδου Λεμονιά, Αμάραντος Μιχάλης, Βατανίδης Στάθης, Γιαγιάνος Απόστολος, Γιαννακάκη Μαρία, Δρούγκας Αχιλλέας, Κανά Ρένα, Καράς Χρίστος, Κατσαδιώτης Χριστόφορος, Κατσουλίδη Μαριάννα, Κοντέλλης Ανδρέας, Λαζόγκας Γιώργος, Μαρτίνου Ελεάννα, Μαστερόπουλος Γιάννης, Μετζικώφ Γιάννης, Μπότσογλου Χρόνης, Νικολάου Ανδρέας, Ρήνας Βαγγέλης, Σάμιος Παύλος, Σαρακατσιάνος Χρήστος, Σκουλά Μαρία, Σκουλάκης Δήμος, Ψυχάκη Μυρτώ, Ψυχοπαίδης Γιάννης.

Η ιστορικός τέχνης Ήρα Παπαποστόλου, που επιμελήθηκε την όλη εκδήλωση, γράφει μεταξύ άλλων στον κατάλογο της έκθεσης: “Εικοσιπέντε καλλιτέχνες, η τραγική κατάσταση που ζει η χώρα και το βιβλίο-ποίημα Πατρίδα των καιρών του Γιώργου Δουατζή. Τρεις αφετηρίες, μια συνάντηση, ένας γόνιμος διάλογος. Εικαστικοί διαφορετικών γενεών, τεχνοτροπιών, προσεγγίσεων, διαλέγουν στίχους από το ποίημα, διαλέγονται με αυτό και το μεταμορφώνουν σε εικόνες. Το ποιητικό έργο διαχέεται μέσα από τα χέρια των καλλιτεχνών και παίρνει άλλη μορφή. Ρεαλισμός, εξπρεσιονισμός, εννοιολογική τέχνη, υπερρεαλισμός, αφηρημένη τέχνη, συναντιούνται και ανασυνθέτουν την Πατρίδα των Καιρών, μια πατρίδα με τους νικητές και τους ηττημένους της, με το σκοτάδι αλλά και το φως της, με τις μάσκες λύπης της, αλλά και με την ελπίδα της”.

Ο Γιώργος Δουατζής σημειώνει μεταξύ άλλων στον κατάλογο της έκθεσης: “Όταν έγραφα στα τέλη του 2009 την "Πατρίδα των καιρών", η οποία εκδόθηκε το 2010, δεν μπορούσα να φανταστώ τη ραγδαία επιδείνωση αυτής της πολύπλευρης κρίσης που εμφανίστηκε μόνον ως οικονομική, αλλά τη θεωρώ φυσική μετεξέλιξη της κρίσης πολιτισμού, κοινωνίας, πολιτικής, ως και εθνικής υπόστασης. Ως άλλος κακός προφήτης βλέπω δυστυχώς τώρα να επιβεβαιώνονται οι στίχοι μου, να σκοτεινιάζει κι άλλο η πατρίδα μου, να ξεχειλίζουν ο ανθρώπινος πόνος, η απόγνωση, το έλλειμμα δημοκρατίας και η οργή. Η έκθεση αυτή επιχειρεί να καταστεί μια μικρή κραυγή υπόμνησης, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης».

Από Δευτέρα 19 Μαρτίου έως την Τρίτη 3 Απριλίου 2012
Εγκαίνια: Δευτέρα 19 Μαρτίου στις 20:00

Έκθεση Ζωγραφικής
“Χρώμα στην Πατρίδα των καιρών”
με τη συμμετοχή 25 ζωγράφων
Από Δευτέρα 19 Μαρτίου έως την Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Εγκαίνια: Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012, στις 20:00

Αίθουσα: Εκθεσιακός χώρος 1ου ορόφου
Ώρες λειτουργίας: Δευ - Κυρ. 18:00 - 22:00
Είσοδος Ελεύθερη
Πηγή:http://www.e-go.gr/

Ζωγραφική της εν συναίσθησης στο ΙΜΚ

Πενήντα πίνακες και ανάλογα ταυτοποιημένα ποιήματα με συνοδεία μουσικών συνθέσεων, αποδίδουν με τρόπο μοναδικό την πορεία του ανθρώπινου όντος, καθώς εξελίσσεται συνειδησιακά και οδεύει στο δικό του «Ατέρμονα».

Ροζίνα Καρώνη
Ζωγραφική της εν συναίσθησης
Από Κυριακή 18 Μαρτίου έως Κυριακή 1 Απριλίου २०१२

Αίθουσα: Εκθεσιακός χώρος 2ου ορόφου
Ώρες λειτουργίας: Δευ - Κυρ. 18:00 - 22:00
Είσοδος Ελεύθερη

Πηγή:http://www.e-go.gr

«Τα νύχια του θεού» είναι ένα... φυτό

Βασισμένο στο Σολάρις, το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που γράφτηκε από τον Πολωνό Στανισλάβ Λεμ το 1961, το νέο έργο του Αλέξανδρου Ψυχούλη αποτελεί ένα σπαραχτικό σχόλιο για την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Εκατοντάδες μέτρα πλεγμένου κορδονιού καταλαμβάνουν τις τρεις διαστάσεις του χώρου γεννώντας γνώριμες αλλά και ανοίκειες μορφές, υπομνήσεις ανθρώπινων αλλά και μη ανθρώπινων επιτευγμάτων।

Με αναφορές στις «πόλεις φαντάσματα», στην ανατομία των θηλαστικών, στις καλλιέργειες και την αγρανάπαυση και με όχημα την εμμονική, έως εξαντλήσεως, χειροναξία, ο Ψυχούλης συγκροτεί ένα πεδίο σύγκρουσης και οντολογικού στοχασμού.

«Τα νύχια του θεού» είναι το όνομα ενός φανταστικού xωροκατακτητικού φυτού που αλλάζει μορφές και εξαπλώνεται εκεί που η ανθρώπινη δραστηριότητα αναστέλλεται, εκεί που οι κατακτήσεις του πολιτισμού κοιτούν αμήχανα το μέλλον.

«Δεν μιλάω για ένα Θεό η ατέλεια του οποίου πηγάζει από την ειλικρίνεια και την ευθύτητα των ανθρώπων που τον δημιούργησαν, αλλά για έναν θεό που η ατέλεια του αποτελεί ουσιώδες χαρακτηριστικό του: έναν θεό περιορισμένο στην παντογνωσία και στην ισχύ του, ικανό για λάθη, ανίκανο να προβλέψει τις συνέπειες των πράξεών του, έναν θεό που δημιουργεί πράγματα τα οποία οδηγούν στη φρίκη»
Σολάρις, Στανισλάβ Λεμ, εκδόσεις Ποταμός.

Αλέξανδρος Ψυχούλης
“ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ”
In situ εγκατάσταση

Εγκαίνια έκθεσης: Σάββατο 10 Μαρτίου στις 12.00 το μεσημέρι (12-4)
Διάρκεια έκθεσης: 10 Μαρτίου – 12 Απριλίου 2012

Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη –Παρασκευή 2-8 Σάββατο 12-4
Πηγή:http://www.e-go.gr

Τα Πρόσωπα του Γιάννη Λασηθιωτάκη στο Βυζαντινό Μουσείο

Ο Γιάννης Λασηθιωτάκης παρουσιάζει στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο την ζωγραφική ενότητα "Πρόσωπα".

Πρόκειται για μια ζωγραφική, η οποία επικεντρώνεται στη μελέτη της ανθρώπινης μορφής, θέμα που απασχολεί κατ' αποκλειστικότητα τον καλλιτέχνη τα τελευταία 10 περίπου χρόνια। Μέσα από ένα φωτογραφικό υλικό που επιλέγει ο ζωγράφος, με άξονα το φυσιογνωμικό αλλά και ψυχολογικό ενδιαφέρον των προσώπων, πλάθει στη συνέχεια τους χαρακτήρες στον καμβά με μια ιδιαίτερη τεχνική ύγρανσης της βάσης και αραίωσης του χρώματος.

Το μεταφυσικό και ψυχολογικό ενδιαφέρον των πορτραίτων, η ακινησία και η στοχαστική αλλά και μελαγχολική διάθεση των προσώπων, η μετωπικότητα και η συχνή απουσία φόντου είναι μερικές από τις εκλεκτικές συγγένειες της ζωγραφικής του με τη βυζαντινή τέχνη. Η παρουσία των έργων του στους χώρους του Βυζαντινού Μουσείου αποτελούν μια πρόκληση αλλά κι ένα βήμα διαλόγου της σημερινής Τέχνης με αυτή του παρελθόντος.

Στην έκθεση παρουσιάζονται 31 έργα των τελευταίων χρόνων, πολλά από τα οποία φιλοτεχνήθηκαν ειδικά για την έκθεση στο Βυζαντινό Μουσείο.

Διάρκεια έκθεσης: 4 Απριλίου-3 Ιουνίου 2012।

Πηγή:http://www.e-go.gr

Έκθεση Βρέμια από το Stigma Lab

Το Stigma Lab αυτοπροσδιορίζεται σαν ένας χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών που προάγει την κοινωνικοποίηση, τον πειραματισμό και την έκφραση του ατόμου μέσα από την τέχνη. Γεννήθηκε στις παρυφές της ελεύθερης ζώνης των Εξαρχείων και είναι η απόρροια μιας μακρόχρονης πορείας στον χώρο του Graffiti και του Street Art.

To Stigma Lab, πιστό στις καταβολές του να δώσει βήμα σε καλλιτέχνες που ανιδιοτελώς και απλόχερα χαρίζουν την τέχνη τους στο δρόμο όλα αυτά τα χρόνια, φιλοξενεί τον μήνα Μάρτιο την έκθεση время (Βρέμια = Χρόνος).

Χρόνος, η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο. Το μη χωρικό γραμμικό συνεχές στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη τάση.

Время || Ο Χρόνος Μας Ανήκει.

Κρατώντας έναν ανοιχτό διάλογο -ανάμεσα στο παρελθόν,το παρόν και το μέλλον- οι καλλιτέχνες Dreyk the Pirate, Mora, Insane, Nar, Sae , Korzof & Illu θα προσπαθήσουν μέσα από μια σειρά που αποτελείται από γλυπτά, εγκαταστάσεις, murals (τοιχογραφίες), φωτογραφίες και σχέδια να μεταφέρουν «αγκαλιάζοντας» τον επισκέπτη σε ένα περιπετειώδες ταξίδι μέσα στον χρόνο των ιδεών.

Χρόνος (время ) υπάρχει για όλους, όμως ο καθένας τον αντιλαμβάνεται διαφορετικά και γι' αυτό ακριβώς τον λόγο υπάρχουν τόσοι τρόποι να τον αντιμετωπίζουμε. Οι ιδιότητες του χρόνου δεν μπορούν να μετρηθούν μόνο από αυτόν τον απλό μηχανισμό, όσα ρολόγια και να φτιάξουμε. Ο χρόνος έχει τη δύναμη να σμιλεύσει την κοινωνία μας, τον τρόπο που εκφραζόμαστε, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας.

Οι εποχές μας από αργές γίνονται γρήγορες και ως αποτέλεσμα το ίδιο και οι ζωές μας. Οι 7 καλλιτέχνες, σε μια προσπάθεια μετάβασης της Public / Urban Art στο εσωτερικό περιβάλλον του Stigma Lab, «διακοσμούν» το κεντρικό σημείο του χώρου με μια μεγάλη εγκατάσταση φτιαγμένη από άδειες φιάλες σπρέι, ενώ οι πίνακες, οι τοιχογραφίες και τα υπόλοιπα έργα θα εναλλάσσονται γύρω από τη διαδρομή του επισκέπτη.

«Τα σχέδιά μας δεν πραγματοποιούνται από μόνα τους και, όσο δεν αναλαμβάνουμε δράση, ο χρόνος περνάει. Πρέπει να δρούμε στο παρόν για να μην αντιδρούμε στο μέλλον. Ίσως να συνειδητοποιήσουμε πως ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας δεν επαρκεί για τα σχέδιά μας κάποια μέρα». Αυτό είναι κάτι που πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Ο χρόνος είναι η ζωή μας, ας τον αξιοποιήσουμε σωστά.

Εγκαίνια Έκθεσης: Πέμπτη 1 Μαρτίου ( 8.00 μ.μ.)
Ωράριο Λειτουργίας: Καθημερινά12.00-21.00 εκτός Κυριακής.

Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό τον μήνα Μάρτιο
Είσοδος ελεύθερη.

Επιμέλεια: Άννα Μορφούλη
Πηγή:http://www.zougla.gr

Σε δημοπρασία παραλλαγή της «Κραυγής» του Μουνκ

Τη μοναδική παραλλαγή του πίνακα «Η Κραυγή» του Έντβαρτ Μουνκ, η οποία ανήκει σε ιδιωτική συλλογή, θα δημοπρατήσει ο οίκος δημοπρασιών Σόθμπις στις 2 Μαΐου στη Νέα Υόρκη, ελπίζοντας ότι το έργο θα αποφέρει κέρδη άνω των 80 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Νορβηγός ζωγράφος, Έντβαρτ Μουνκ.

Το έργο του 1895 είναι ιδιοκτησία του Νορβηγού δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Πέτερ Όλσεν, του οποίου ο πατέρας Τόμας υπήρξε φίλος, γείτονας και χορηγός του Μουνκ. Υπάρχουν τέσσερις παραλλαγές του διάσημου έργου, που παρουσιάζει μία ανθρώπινη μορφή να φέρνει τα χέρια του στο ύψος των αυτιών και να ουρλιάζει με προφανή εκφραστικότητα. Οι υπόλοιπες τρεις παραλλαγές ανήκουν στις συλλογές ισάριθμων νορβηγικών μουσείων.

Ο οίκος χαρακτηρίζει τον πίνακα του Μουνκ ως μία από τις πλέον άμεσα αναγνωρίσιμες εικόνες στον χώρο της τέχνης και της καθημερινής κουλτούρας, με τη μόνη που ενδεχομένως να την ξεπερνά σε αναγνωρισιμότητα κι αποδοχή να είναι η «Μόνα Λίζα» του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ο ιδιοκτήτης του πίνακα τόνισε πως τα έσοδα από την πώληση του πίνακα θα διατεθούν για την ανέγερση ενός νέου μουσείου, ενός κέντρου τέχνης, και ενός ξενοδοχείου στο οικογενειακό του αγρόκτημα στη Νορβηγία.

Έντβαρτ Μουνκ

Ο Νορβηγός ζωγράφος, που ανήκει στους προδρόμους του εξπρεσιονισμού, γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1863 στο χωριό Aνταλσμπρουκ της Νορβηγίας και μεγάλωσε στο Όσλο. Πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1944.

«Η Κραυγή»

«Η Κραυγή» είναι το πιο γνωστό έργο που δημιούργησε ο Μουνκ, το 1893. Πρόκειται για μία σειρά από εξπρεσιονιστικούς ζωγραφικούς πίνακες που απεικονίζουν μια αγωνιούσα μορφή με φόντο τον ουρανό σε χρώμα κόκκινο του αίματος. Θεωρείται από μερικούς πως συμβολίζει το ανθρώπινο είδος κάτω από τη συντριβή του υπαρξιακού τρόμου.

Ο ζωγράφος δημιούργησε διάφορες εκδοχές της «Κραυγής», με διάφορα μέσα.

Ο αρχικός γερμανικός τίτλος που δόθηκε στον πίνακα από τον Μουνκ ήταν «Ο Λυγμός της Φύσης» (Der Schrei der Natur)। Σε μια σελίδα στο ημερολόγιό του με την επικεφαλίδα Νίκαια 22.01.1892, ο καλλιτέχνης δίνει την εξής περιγραφή για την έμπνευσή του ως προς τον αρχικό πίνακα: «Περπατούσα σ' ένα μονοπάτι με δυο φίλους, ο ήλιος έπεφτε, ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα. Σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχτηκα στο φράχτη. Αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο μπλε φιόρδ και την πόλη. Οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία, κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση».

Πηγή:http://www.naftemporiki.gr

Στο Πράδο το αντίγραφο της «Μόνα Λίζα»

Στο Μουσείο Πράδο της Μαδρίτης βρίσκεται πλέον το αντίγραφο της περίφημης «Μόνα Λίζα» του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, λίγες μόλις εβδομάδες αφότου συγκλόνισε τον κόσμο της τέχνης με αποκαλύψεις σχετικά με την προέλευσή του. Το έργο θα εκτεθεί έως τις 13 Μαρτίου και μετά θα ταξιδέψει στο Λούβρο στο Παρίσι, και θα τοποθετηθεί δίπλα στο πρωτότυπο για μια περιοδική έκθεση.

Το Πράδο παρουσίασε την ολοκληρωμένη αποκατάσταση του έργου, για το οποίο έχει πλέον καταλήξει στο συμπέρασμα ότι φιλοτεχνήθηκε από έναν από τους μαθητές του Ντα Βίντσι, στο ίδιο το εργαστήριο του μεγάλου «μαέστρου» της Αναγέννησης.

Για χρόνια, το αντίγραφο - το οποίο αποκαλύπτει μια νεότερη και φωτεινότερη εκδοχή του προσώπου που έχει γοητεύσει τα πλήθη για αιώνες, πιστευόταν ότι ήταν ένα από τα δεκάδες αντίγραφα που έγιναν μετά το θάνατο του Ντα Βίντσι.

Το έργο ανήκε στο Πράδο από τότε που ιδρύθηκε το Μουσείο, το 1819, με την συλλογή έργων τέχνης της ισπανικής βασιλικής οικογένειας. Το φόντο του όμως ήταν καλυμμένο με μαύρο χρώμα και το ξύλινο πλαίσιό του -που πιστεύεται ότι είναι από δρυ, εμφανίζεται συχνά στο έργο καλλιτεχνών της Βόρειας Ευρώπης.

Η αποκάλυψη

Οι ειδικοί άρχισαν μια τεχνική μελέτη του αντιγράφου, όταν το Μουσείο του Λούβρου το ζήτησε πριν από δύο χρόνια για μια έκθεση που θα ανοίξει τον επόμενο μήνα. Βρήκαν ότι είχε ζωγραφιστεί σε ξύλο καρυδιάς, όπως και η «Μόνα Λίζα», και υπέρυθρες εικόνες έδειξαν ότι υπάρχουν ίχνη βουνών στο φόντο όπως και στο αυθεντικό έργο. Όταν οι συντηρητές προχώρησαν και αφαίρεσαν μια στρώση βερνικιού από το πρόσωπο της γυναίκας που απεικονίζεται -που πιστεύεται ότι είναι η Λίζα Γκεραρντίνι, σύζυγος του Φλωρεντινού εμπόρου Φραντσέσκο ντελ Τζιοκόντο- αποκάλυψαν σημαντικούς χρωματικούς τόνους του φορέματος και της εμφάνισης της. Όταν αφαίρεσαν το μαύρο χρώμα, αποκαλύφθηκε ένα θαλερό τοπίο, το οποίο προσέφερε σημαντικά στοιχεία για το αυθεντικό έργο του Ντα Βίντσι, το οποίο καλύπτεται με στρώματα σκόνης και βερνικιού με σκασίματα.

Προέλευση

Το έργο εικάζεται ότι μπορεί να έφτασε στην Ισπανία από τον Ιταλό γλύπτη Πομπέο Λεόνι κατά τη διάρκεια ενός από τα συχνά ταξίδια του μεταξύ Μιλάνου και Μαδρίτης τον 16ο αιώνα, ή από κάποιον από την ισπανική αριστοκρατία। Αρχεία πάντως δεν έχουν βρεθεί για να υποστηρίξουν τη μια ή την άλλη θεωρία.

Πηγή:http://www.naftemporiki.gr

«Απλώνουν» τα έργα τους στα βαγόνια του Ρουφ

«Στάσεις & Σταθμοί» είναι ο τίτλος ενός πρωτότυπου εργαστηρίου στο Τρένο στο Ρουφ। Εκεί, είκοσι νέοι καλλιτέχνες έχουν «απλώσει» τα έργα τους στον χώρο των βαγονιών του Τρένου θέλοντας να συνδέσουν έτσι την καλλιτεχνική τους δημιουργία με τη θεατρική πράξη, τις μουσικές παραστάσεις, τον χορό και τη γαστρονομία σε ένα ενιαίο σύνολο.

«Το Τρένο στο Ρουφ» αναζητώντας τις νέες πρωτότυπες και ποιοτικές προτάσεις των τεχνών προσφέρει στους νέους τα βαγόνια του για να ξεδιπλώσουν εκεί με ταλέντο και έμπνευση τη δημιουργική τους φαντασία.
Συμμετέχουν(κατ' αλφαβητική σειρά): Sophie Fardella, Άντα Αναστασέα, Αλέξανδρος Βέργης, Κρίστη Γρηγορίου, Ανδριάνα Δαούτη, Κλεοπάτρα Δροσοπούλου, Παύλος Ιωαννίδης, Σοφία Κυριακοπούλου, Αγγελική Λόη, Πέννυ Μονογυιού, Παρασκευή Μουστάκα, Νίκος Μπαμπάτσιας, Νατάσσα Μπίζα, Εβελίνα Ντουντουνάκη, Θεοδώρα Πανταζοπούλου, Μπέσσυ Ράλλη, Καμέλια Σαματά, Κλεοπάτρα Τεχλικίδη, Βάσω Τζούτη, Θοδωρής Τράμπας.

INFO:
Εγκαίνια Έκθεσης: Τρίτη 6 Μαρτίου 2012 στις 19.30
Διάρκεια Έκθεσης: έως Κυριακή 8 Απριλίου 2012
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη – Κυριακή 20:00 – 22:00

Παράλληλα στην Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ συνεχίζεται η θεατρική παράσταση «Ένας Όμηρος» του Μπρένταν Μπήαν σε σκηνοθεσία της Τατιάνας Λύγαρη με την πασίγνωστη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.

Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ: Αποβάθρα Σιδηροδρομικού Σταθμού Ρουφ επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως - Προαστιακός Ρουφ
(10΄ με τα πόδια από το στάση Μετρό «Κεραμεικός»)
τηλ: 210-5298922

Πηγή:http://www.e-go.gr

Σαγκάλ, Μονέ και άλλα "αστέρια" στην Πινακοθήκη

Εργα Σαγκάλ, Μονέ, Ρενουάρ, Καναλέτο, Σισλέ, Φραγκονάρ, αλλά και Γύζη, Ιακωβίδη, Βολανάκη, Πανταζή, Παρθένη, Γκίκα, Τσαρούχη, Μόραλη κ।ά. έρχονται στην Εθνική Πινακοθήκη, λίγο πριν κλείσει για την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό της.

Πιο συγκεκριμένα, 270 έργα, ένα μεγάλο μέρος της πλούσιας Συλλογής του Ιδρύματος Α.Γ. Λεβέντη, θα παρουσιαστούν από την 1η Μαρτίου έως τις 3 Ιουνίου, στην Αθήνα, σε μία έκθεση υπό τον τίτλο: «Συλλογή Λεβέντη. Έλληνες ζωγράφοι 19ου και 20ού αιώνα».

Το ελληνικό κοινό θα δει πρώτο τη μία από τις τρεις ενότητες της συλλογής, τη λεγόμενη Συλλογή του Παρισιού, η οποία εκτίθεται για πρώτη φορά ολοκληρωμένη, καθώς για περισσότερο από μισό αιώνα βρισκόταν στην κατοικία του συλλέκτη Αναστασίου Γ. Λεβέντη στο Παρίσι.
Το τμήμα αυτό της συνολικής Συλλογής συγκροτήθηκε σταδιακά από τη δεκαετία του 1950 έως τις αρχές του 1970 και περιλαμβάνει σημαντικά έργα παλιών δασκάλων και εξαιρετικές ιμπρεσιονιστικές και μεταϊμπρεσιονιστικές δημιουργίες.

Λεπτομέρεια από το έργο του Μονέ, «Ο Σηκουάνας στο Jeufosse κοντά στο Vernon»

Στην Αθήνα θα παρουσιαστούν 76 ελαιογραφίες, σχέδια και ακουαρέλες από τη Συλλογή του Παρισιού, η οποία δεν καλύπτει με συνοχή και συνέπεια καμιά περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας της τέχνης, αλλά παρουσιάζει πολλά «αστέρια». Ενα ατμοσφαιρικό τοπίο «Κοιλάδα με τις αίγες» του Κορό, «Η παραλία της Trouville» του προϊμπρεσιονιστή Λουί-Εζέν Μπουντέν, ένα έργο ωριμότητας του Μονέ «Ο Σηκουάνας στο Jeufosse κοντά στο Vernon», δύο πίνακες του ιμπρεσιονιστή Καμίγ Πισαρό, δύο τοπία του Σισλέ, ένα χυμώδες γυμνό και μια γοητευτική νεκρή φύση του Ρενουάρ, «Το ζευγάρι με ανθοδέσμη» του Σαγκάλ κι ένα εσωτερικό του Μπονάρ είναι μερικά από τα αριστουργήματα της δυτικοευρωπαϊκής συλλογής.

Δίπλα στη μέχρι τώρα αθέατη και αδημοσίευτη στο μεγαλύτερο μέρος της Συλλογή του Παρισιού, θα στηθούν οι ενότητες που αντιστοιχούν στην ελληνική τέχνη 19ου και 20ού αιώνα και στην κυπριακή τέχνη του 20ού αιώνα.

Η ελληνική συλλογή, που παροσιάζει με μεγαλύτερη πληρότητα την ιστορία της ζωγραφικής του νεότερου ελληνικού κράτους, αριθμεί πάνω από 270 έργα, από τα οποία θα παρουσιαστούν 176 έργα από 90 καλλιτέχνες.

Το ελληνικό πανόραμα αρχίζει με δείγματα της πρώιμης ελληνικής προσωπογραφίας και τη Σχολή του Μονάχου και λαμπερά έργα, όπως τη σπάνια σύνθεση της «Μήδειας» του Λύτρα, την αλληγορία της «Αρμονίας» του Γύζη, τη «Μητρική στοργή» του Ιακωβίδη και «Το αντίδωρο» του Θ. Ράλλη.
Αλταμούρας, Πανταζής, Μαλέας, Παπαλουκάς, Κογεβίνας, Παρθένης, Μπουζιάνης, Κόντογλου δίνουν τη συνέχεια κι εκείνοι τη σκυτάλη για την ιστορία της ελληνικής τέχνης στους Τσαρούχη, Βασιλείου, Διαμαντόπουλο, Μόραλη, κ.ά.

Μετά το πέρας της έκθεσης, τα έργα θα ταξιδέψουν στον τελικό τους προορισμό, τη Λευκωσία, όπου θα στεγαστούν μόνιμα στο ολοκαίνουργιο Μουσείο Λεβέντη.

Πηγή:http://www.e-go.gr

Έκθεση collage του Γιώργου Μπογιατζίδη

Rise of Homo Mechanicus - Γιώργος Μπογιατζίδης

Κείμενο: Δώρα Σεϊτανίδου

Ο Γιώργος Μπογιατζίδης παρουσιάζει τη νέα σειρά collage με τίτλο «Rise of Homo Mechanicus». Τα έργα συνοδεύει μία σύντομη ομότιτλη ιστορία που παρουσιάζει μία εκδοχή όχι για το τέλος του κόσμου αλλά για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ο Homo Mechanicus, μία ανθρωπόμορφη μηχανή στην οποία μεταφορτώνεται η συνείδηση των τελευταίων ανθρώπων του νεκρού πια πλανήτη, εμφανίζεται ως η μόνη λύση επιβίωσης. Η θρησκεία, που έχει από καιρό ξεπεραστεί, επανέρχεται για να διευκολύνει το σκοπό και για να λειτουργήσει ως φιλοσοφικό υπόβαθρο του όλου εγχειρήματος.

Ο Homo Mechanicus δεν είναι για τον καλλιτέχνη μία ιδέα που ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού αλλά μία από τις πιθανές εκδοχές εξέλιξης. Η απίθανη τεχνολογική ανάπτυξη, η ανάγκη για επαναπροσδιορισμό των αξιών και της πορείας και η ύπαρξη και χρήση μέσων ελέγχου της σκέψης, όπως, π.χ., η θρησκεία, είναι στοιχεία που κάνουν την ιδέα για τον Homo Mechanicus να μοιάζει οικεία ή και πραγματοποιήσιμη.

Τα ερωτήματα και οι αναζητήσεις του καλλιτέχνη αντικατοπτρίζονται τόσο στη θεματική των έργων του όσο και στην τεχνική του. Όπως δημιουργεί τα collage του με «αποσπάσματα» εικόνων και χαρτιών, με τον ίδιο τρόπο συνθέτει αποσπασματικά την ιστορία του. Οι ήρωες της ιστορίας απεικονίζονται ως συνθέσεις από θραύσματα μετάλλου και ανθρώπινης συνείδησης, ως αναγεννημένοι σωτήρες.

Η έκθεση παρουσιάζεται από 19 ως 29 Φεβρουαρίου στον πολυχώρο «εκτ6ς», Ορφανίδου 5, 6ος όροφος, καθημερινά 5-11μμ.

Στο πλαίσιο της έκθεσης ο Γιώργος Μπογιατζίδης διοργανώνει ένα 6ωρο δωρεάν σεμινάριο collage την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου από τις 1μμ ως τις 7μμ στον ίδιο χώρο.
Το σεμινάριο περιλαμβάνει τα στάδια κατασκευής του collage, τα υλικά καθώς και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται। Ακολουθεί πρακτική εφαρμογή με τη δημιουργία ενός collage βασισμένου σε σχέδιο βιτρό με χρωματιστά κανσόν και φωτογραφίες। Τα υλικά και τα εργαλεία παρέχονται από τον καλλιτέχνη. Βέβαια, όποιος θέλει μπορεί να φέρει το δικό του ψαλίδι/κοπίδι.
από τις Κυριακή, 19 Φεβρουάριος 2012 στις 5:00 μ.μ. μέχρι τις Τετάρτη, 29 Φεβρουάριος 2012 στις 11:00 μ.μ.

"εκτ6ς" πολυχώρος

Ορφανίδου 5, 54626 Thessaloníki, Greece

Εργα της Μόνα Χατούμ στη Στέγη

Με επανάδραση της ιστορικής της περφόρμανς "The negotiating table", αλλά και ντοκουμέντα και βίντεο από τις περφόρμανς που πραγματοποίησε στην δεκαετία του 1980, παρουσιάζεται το έργο της διεθνούς αναγνωρισμένης εικαστικός από την Παλαιστίνη, Μόνα Χατούμ, σε διάφορους χώρους της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών।

Η Μόνα Χατούμ είναι μια διεθνούς φήμης εικαστικός παλαιστινιακής καταγωγής, με σπουδές στη Βρετανία, στο Byam Shaw School of Art και στο Slade School of Fine Art του University College. Το 1975 βρισκόταν στο Λονδίνο, όταν ξέσπασε ο Λιβανικός εμφύλιος πόλεμος, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί σε αυτοεξορία.
Το έργο της περιστρέφεται γύρω από το σώμα, την πολιτική, τα ζητήματα ισότητας των δύο φύλων, την έννοια του χώρου και τη φυσική αλληλεπίδραση με τον θεατή/παρατηρητή. Οι δημιουργίες της –στις οποίες συχνά χρησιμοποιεί το σώμα της ως μέσο– είναι μια απόπειρα δημιουργίας τόσο αισθησιακής όσο και πνευματικής εμπειρίας. Ασχολείται επίσης με τα θέματα της εξορίας και της μετακίνησης, της απώλειας και του χωρισμού εξαιτίας του πολέμου, καθώς και της σχέσης μεταξύ του Τρίτου Κόσμου και της Δύσης.

Από το 1983 η Χατούμ παρουσιάζει εγκαταστάσεις και περφόρμανς βίντεο σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ανά τον κόσμο. Μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει δουλειές της, μεταξύ άλλων, στο Centre Pompidou (Παρίσι), στην Tate Britain (Λονδίνο), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σύδνεϋ, στο MoMA (Νέα Υόρκη), στο Darat Al Funun (Ιορδανία), στην Μπιεννάλε της Βενετίας και στην 24η Μπιεννάλε του Σάο Πάολο (Βραζιλία).

Η έκθεση που παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Meeting Points 6 αποτελείται από την επανάδραση (reenactment) της ιστορικής περφόρμανς The Negotiating Table [Το τραπέζι των διαπραγματεύσεων] που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1983 ως αντίδραση στην ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο, καθώς και από μια σειρά ντοκουμέντων (βίντεο, σχέδια, σημειώσεις, φωτογραφίες κ.ά.) από τα έργα Roadworks (1985), Variation on Discord and Divisions (1984) και Don't smile, you're on camera! (1980).

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Τετάρτη 7 Μαρτίου | 17:30-20:30
Εγκαίνια έκθεσης Μόνα Χατούμ Περφόρμανς 1980-1985 και περφόρμανς (επανάδραση) The Negotiating Table (1983)

Πέμπτη 8 - Κυριακή 11 Μαρτίου | 12:00-21:00
Έκθεση Μόνα Χατούμ Περφόρμανς

Σάββατο 10 Μαρτίου | 17:30-20:30
Περφόρμανς (επανάδραση) The Negotiating Table (1983)

Παράλληλη εκδήλωση
Οι Επαναστάσεις του Σήμερα: Συζητήσεις-Διαλέξεις
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012
Μικρή Σκηνή
19:00-20:00 – Τέχνη και κοινωνία των πολιτών. Η Mona Hatoum συζητά με τον Okwui Enwezor.

O επιμελητής της θρυλικής Documenta 2002, Okwui Enwezor, και η πρωτοπόρος των εικαστικών τεχνών Mona Hatoum, συνομιλούν για την σχέση τέχνης και κοινωνίας.
Ελεύθερη είσοδος με δελτία προτεραιότητας.

ΙΝFO:
Πότε: 7-11 Μαρτίου 2012

Τι: Mona Hatoum: Performances
Πότε: 7-11 Μαρτίου 2012

Ελεύθερη είσοδος

Πηγή:http://www.e-go.gr

Εκλεψαν το Μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας!

Σε εξέλιξη βρίσκεται κινητοποίηση της αστυνομίας για τον εντοπισμό και την σύλληψη δύο ληστών, οι οποίοι άρπαξαν αρχαία αντικείμενα από το παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας στο κέντρο της πόλης.

Στις 10 το πρωί της Παρασκευής ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος έθεσε την παραίτησή σστη διάθεση του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου

Η ληστεία σημειώθηκε το πρωί της Παρασκευής, την ώρα που μία υπάλληλος πήγε να ανοίξει το μουσείο. Οι δράστες την ακολούθησαν και την ώρα που χτυπούσε την κάρτα της την απείλησαν με πιστόλι.

Όπως έγινε γνωστό από την αστυνομία, οι ληστές μπήκαν μαζί της στο εσωτερικό του μουσείου και την έδεσαν σε μία καρέκλα. Στην συνέχεια έσπασαν τρεις προθήκες, άρπαξαν περίπου 60 αρχαία αντικείμενα και διέφυγαν.

Η υπάλληλος κατάφερε να λυθεί και να ειδοποιήσει την αστυνομία, στην οποία ανέφερε ότι οι δράστες φορούσαν κουκούλες και ότι ο ένας εκ των δύο δεν μιλούσε καλά ελληνικά.

ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ 463 ΕΚΘΕΜΑΤΑ
Το Μουσείο της Ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αρχαιότητας φιλοξενεί 463 αρχαία έργα, που προέρχονται από το Ιερό του Διός της Ολυμπίας, αλλά και από άλλα Μουσεία της ελληνικής επικράτειας. Τα εκθέματα καλύπτουν μεγάλο χρονολογικό φάσμα, από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. έως και τον 5ο αι. μ.Χ. Τα αρχαία έχουν εκτεθεί κατά θεματικές ενότητες και μέσα από αυτά παρουσιάζεται η υπερχιλιετής ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων, του μακροβιότερου θεσμού της αρχαιότητας. Εκτός από τα αρχαία έργα τέχνης ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα λεπτομερειακής πληροφόρησης μέσα από το πλούσιο εποπτικό υλικό.

Τα σημαντικότερα από τα εκθέματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο είναι τα χρυσά δακτυλίδια-σφραγίδες με τις πρώτες απεικονίσεις αγωνισμάτων, αντιπροσωπευτικά δείγματα της μινωϊκής και μυκηναϊκής τέχνης, τα χάλκινα και πήλινα γεωμετρικά ειδώλια πολεμιστών και αρμάτων που προέρχονται από την Ολυμπία και αποτελούν τις πρώτες παραστάσεις των ιστορικών χρόνων που παραπέμπουν σε αρματοδρομίες, διάφορα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι αθλητές, όπως δίσκοι, αλτήρες, αρύβαλλοι κ। ά., καθώς επίσης και τα εκθέματα που απαρτίζουν την ενότητα των Ολυμπιακών αγωνισμάτων. Μεταξύ αυτών ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι ενεπίγραφες βάσεις από αγάλματα αθλητών που κοσμούσαν κατά την αρχαιότητα την Άλτη, οι λίθινες και χάλκινες επιγραφές, που αποτελούν ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών, τα χάλκινα ειδώλια αθλητών, αλλά και πολλά αγγεία με παραστάσεις αθλητών.

Πηγή:http://www.e-go.gr

Κοσμήματα της Έλενας Σύρακα στο Ισλαμικής

Με αφετηρία την ισλαμική τέχνη, η συλλογή κοσμημάτων της Έλενας Σύρακα, που θα παρουσιαστεί από τις 24 Φεβρουαρίου στους χώρους της μόνιμης έκθεσης του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης, είναι εμπνευσμένη από τα αντικείμενα της Ανατολής.

Οι δημιουργίες της ακολουθούν το ύφος της ισλαμικής τέχνης και τις ιδιαιτερότητες της κάθε εποχής.Οι γεωμετρικές φόρμες των αντικειμένων, τα φυτικά μοτίβα των μεταξωτών υφασμάτων, οι πανοπλίες, τα κράνη και τα σπαθιά αποτελούν σημεία έμπνευσης για το σχεδιασμό των κοσμημάτων. Η αφθονία των χρωμάτων, οι πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι που κοσμούν ορισμένα εκθέματα καθώς και η λάμψη που εκπέμπουν οδήγησαν τη Σύρακα να δώσει τον τίτλο NOUR, που σημαίνει φως.
Η καλλιτέχνης βασισμένη σε συγκεκριμένα αντικείμενα δίνει τη δικής της σύγχρονη ματιά στη συλλογή που περιλαμβάνει χειροποίητα κοσμήματα από χρυσό 18κ και πολύτιμες πέτρες.

Επιμέλεια Παρουσίασης: Κώστας Βογιατζής (Yatzer.com)
Επιμέλεια video: Τεό Προδρομίδης

INFO:
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ - Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης : Αγίων Ασωμάτων 22 & Διπύλου 12, Αθήνα
210 3251311
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ ΜΟΥΣΕΙΟ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ: 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012, 20:30
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ – 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
Τρ., Πέμ., Παρ, Σαβ

& Κυρ.: 09.00-15.00
Τετ.: 09.00-21.00
Δευτ.,: Κλειστά
www.benaki.gr

Πηγή:http://www.e-go.gr

Έργα του ζωγράφου Βασίλη Παπανικολάου στην Κυψέλη

Προσωπογραφίες και τοπία του ζωγράφου Βασίλη Παπανικολάου, δημιουργημένα κατά την τελευταία δεκαετία, παρουσιάζει το ίδρυμα «Η άλλη Αρκαδία», στον χώρο της, Φωκίωνος Νέγρη 16, Κυψέλη, από σήμερα έως τις 7 Μαρτίου।

Γεννημένος το 1968 στην Αρτα, ο Β. Παπανικολάου αποφοίτησε το 2002 από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε ζωγραφική στο εργαστήριο του Χρόνη Μπότσογλου. Εναν χρόνο μετά την αποφοίτησή του κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό ευρωπαϊκής ζωγραφικής που οργάνωσε το Μουσείο Φρυσίρα.

Εχει κάνει μέχρι τώρα τρεις ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές। Για τον ίδιο η ζωγραφική είναι «η ζωντανή γραφή, πιο ζωντανή και πιο παλιά από τον γραπτό λόγο, μια γραφή τόσο άμεση, ώστε δεν μπορεί παρά να πηγάζει από μια ανάγκη τόσο ανθρώπινη όσο και αρxέγονη (...), που μας ωθεί στο να προσπαθούμε να φτάνουμε στην ουσία των πραγμάτων».

Πηγή:http://www.e-go.gr

Η Κωνσταντινούπολη από τον φακό του Πλάτωνα Μάξιμου

Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρουσιάζει την έκθεση του φωτογραφικού υλικού του Πλάτωνα Μάξιμου με τίτλο «Εις την Πόλιν… Ευ Αγωνίζεσθε αρχαία στάδια - θέατρα» από την Τρίτη 14 Φεβρουαρίου μέχρι την Τετάρτη 14 Μαρτίου.

Στην έκθεση παρουσιάζονται εκατό φωτογραφίες από την Κωνσταντινούπολη και από τα Αρχαία Ελληνικά Θέατρα. Εικόνες αρχαίων ελληνικών θεάτρων και σταδίων της Μεσογείου, χώροι και τόποι όπου μιλήθηκε η ελληνική γλώσσα καθώς και εικόνες της Πόλης συνθέτουν ένα ξεχωριστό τοπίο του παρελθόντος.

Από τις πολυμεταχειρισμένες γειτονιές, τους μαχαλάδες και το Βόσπορο ως στη Μονή της Χώρας και την Αγία Σοφία, η Κωνσταντινούπολη ξεδιπλώνεται καρέ-καρέ καθώς αποκαλύπτονται εικονίσματα βυζαντινά με εκείνη τη μικρή - μικρή χρυσή ψηφίδα που λαμπρύνει τον πόνο και φωτίζει τη γλύκα στα πρόσωπα των Αγίων.

«Πρόκειται για ένα ταξίδι ψυχής με εικόνες φωτός», λέει ο Πλάτων Μάξιμος που επέστρεψε στη γενέτειρά του για να την «αιχμαλωτίσει», σαν να θέλει να την κρατήσει για πάντα μέσα του και μέσα μας, να τη μοιρασθεί μαζί μας, μαζί με όλους. Το ταξίδι του «Εις την Πόλιν» και στα αρχαία θέατρα γύρω από τη Μεσόγειο, ξεκίνησε πριν από σαράντα χρόνια και συγκεκριμένα το 1970. Με τον φακό του συμβάλει στη διατήρηση της μνήμης.

«Για να θυμόμαστε, να έχουμε την έγνοια τους, να θαυμάζουμε και να κατανοούμε τα επιτεύγματα των ανθρώπων στη διάρκεια των αιώνων», επισημαίνει ο ίδιος. Οι φωτογραφίες λειτουργούν παράλληλα ως μαρτυρίες ενός σύγχρονου περιηγητή, ενός ξεναγού της ελληνικής ιστορίας, με συνοδοιπόρο το φως• το φως που καθορίζει τη ματιά του. Μέσα από το πλούσιο υλικό του Μάξιμου αποτυπώνεται, πέραν από την ίδια την εικόνα, η ατμόσφαιρα και η αίσθηση της εποχής, κάθε εποχής....

«Με το έργο «Εις την Πόλιν» προσπάθησα να καταδείξω τον χαρακτήρα της Πόλης μέσα απ’ τα εναπομείναντα μνημεία της, τελευταίες μαρτυρίες μιας μεγαλειώδους περιόδου του έθνους μας. Έτσι περιδιαβαίνουμε τα τείχη με τις ελληνικές επιγραφές, αποδείξεις της ελληνικής τους ταυτότητας από τη θεμελίωσή τους, περιπλανιόμαστε στα λαμπρά οικοδομήματα των βυζαντινών ναών, με τα έξοχα μωσαϊκά και τις τοιχογραφίες.

Τέλος ανακαλύπτουμε την, φθαρμένη πια, αρχιτεκτονική του Φαναριού», λέει ο ίδιος. «Οι φωτογραφίες στοχεύουν στην αποκάλυψη της βαθύτερης σημασίας που έχει η Κωνσταντινούπολη για το έθνος και τον λαό μας, με τη διαρκή ζωντανή παρουσίασή της στον χώρο της ιστορίας μας».

Πληροφορίες

Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν την Τρίτη 14 Φεβρουαρίου, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στους εκθεσιακούς χώρους του 1ου και 2ου ορόφου, Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ। 210 3418 550. Διάρκεια έως τις 14 Μαρτίου 2012. Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 18: 00 - 22:00. Είσοδος Ελεύθερη

Πηγή:http://www.naftemporiki.gr

Στη Διοχάντη το βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Τεχνοκριτικών

«Στις δύσκολες στιγμές που ζούμε σας ευχαριστώ», είπε με σεμνότητα η καλλίτεχνις παραλαμβάνοντας το βραβείο.

Σε μια συναισθηματικά φορτισμένη τελετή, μέσα στο βαρύ κλίμα της επόμενης ημέρας από τη θλιβερή βραδιά της Αθήνας, η Ένωση Ελλήνων Τεχνοκριτικών απένειμε τα βραβεία της καλλιτεχνικής διετίας 2009-2010 στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Κουμπάρη, το βράδυ της Δευτέρας.

Το Α΄ βραβείο των Ελλήνων Τεχνοκριτικών -στην τρίτη εκδήλωση απονομής τους από το 1997- κέρδισε η γλύπτρια Διοχάντη, για την έκθεση- εγκατάσταση στον χώρο του ελαιουργείου της Ελευσίνας το 2010. «Στις δύσκολες στιγμές που ζούμε σας ευχαριστώ», είπε με σεμνότητα η καλλιτέχνις παραλαμβάνοντας το βραβείο.

«Να κυνηγάτε τα όνειρά σας και να μην παραιτείστε ποτέ», προέτρεψε σταθερά η Άσπα Στασινοπούλου, παραλαμβάνοντας το «βραβείο έργου ζωής» που της απένειμε, εκτός συναγωνισμού, η Ένωση.

Έπαινοι απονεμηθήκαν σε τρεις καλλιτέχνες για την εκθεσιακή-καλλιτεχνική τους δραστηριότητα κατά την περίοδο 2009-2010. συγκεκριμένα, στην Ευγενία Αποστόλου -για τις εκθέσεις της στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2009) και στο Μουσείο Αλεξ Μυλωνά (2010), την Μαίρη Ζυγούρη -για την καλλιτεχνική της δράση στο Palazzo dell' Sperimentazioni Fondazione Mora (Νάπολη 2009) και στο Studio Stefania Miscetti (Ρώμη 2010), και τον ’γγελο Σκούρτη για την ατομική του έκθεση στην γκαλερί Fizz (2009).

Τέλος η πρόεδρος της Ένωσης Τεχνοκτριτικών, Μαρία Μαραγκού, ευχαριστώντας τους παραβρισκόμενους, ανθρώπους της τέχνης, που συγκεντρώθηκαν στην τελετή, μέσα «στο κακοποιημένο κέντρο της πόλης» είπε: «Στην τέχνη θα ακουμπήσουμε παρά τις όποιες διαφορές και επιμέρους διαφωνίες μας, γιατί αυτή είναι που θα εκφράσει τα παρόντα και μελλοντικά μας, δυσάρεστα και ευχάριστα».

Τα βραβεία δεν συνοδεύονται από χρηματικό πόσο και απονέμονται ανά διετία, έπειτα από προτάσεις που καταθέτουν τα μέλη της AICA HELLAS। Η τελική επιλογή γίνεται από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης.

Διοχάντη

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945। Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Accademia di Belle Arti στη Ρώμη και αρχιτεκτονική, ενδυματολογία, γραφικές τέχνες στη Ρώμη και στο Λονδίνο. Από το 1967 έως σήμερα έχει οργανώσει 14 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Λευκωσία, Εδιμβούργο, Ελευσίνα, κ.ά. Έχει λάβει μέρος σε 119 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, Κύπρο και σε πολλές άλλες χώρες. Έχει συνεργαστεί με Έλληνες και Ευρωπαίους ιστορικούς τέχνης-επιμελητές. Έχει λάβει πρώτο και δεύτερο διεθνές βραβείο σε Ιταλία, Γερμανία, Ιρλανδία και Νορβηγία, ενώ έργα της υπάρχουν σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα, Ιταλία, Πολωνία, Νέα Υόρκη, καθώς και στο Ολυμπιακό Πάρκο της Σεούλ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Πηγή:http://www.naftemporiki.gr

«Ο χορός του χωροχρόνου» στην Titanium Yiayiannos Gallery

Tην Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012 και ώρα 8:00μ।μ. εγκαινιάζεται στην Titanium Yiayiannos Gallery, η έκθεση γλυπτικής του Γιώργου Ψαραδέλη, με τίτλο «Ο χορός του χωροχρόνου», η οποία θα διαρκέσει έως και το Σάββατο 3 Μαρτίου 2012.

Ο Ψαραδέλης δεν είναι ούτε εξπρεσιονιστής, ούτε συμβολιστής. Χρησιμοποιεί μία αρχαία γλώσσα, προερχόμενη από μία προγονική μνήμη, που καθίσταται παρούσα γιατί κατέχει όλη τη «νεομπαρόκ» πολυπλοκότητα της σύγχρονης εποχής. Δε φοβάται να προκαλέσει την ίδια τη φύση της ύλης, να δείξει τις δυνατότητες και τη δυναμική της.

Η καλλιτεχνική του ιδιοσυγκρασία του δίνει τη δύναμη όταν πιάνει στα χέρια του το μελλοντικό του έργο, στην ακατέργαστη μορφή του, να απορροφά μέσα από αυτό τις μνήμες και την ιστορία του, αποκρυπτογραφώντας τα μηνύματα που έχει να δώσει. Στην πραγματικότητα, ξεγυμνώνει την αληθινή φύση της ύλης και αποδίδει το συναίσθημα που η ίδια η ύλη έχει να δείξει προσπαθώντας να την απελευθερώσει.

Titanium Yiayiannos Gallery,
Βασ. Κωνσταντίνου 44, Αθήνα
Τηλ: 210 7297644,
Website: www।titaniumartgallery.com

Πηγή:http://www.e-go.gr

42 εικαστικοί «συναντούν» έργα του Φ. Αναστασιάδη στο Τελλόγλειο

Ενας ιδιότυπος «διάλογος» 42 έργων του Φαίδωνα Αναστασιάδη και 42 έργων σύγχρονων εικαστικών καλλιτεχνών, αναπτύσσεται στο Τελλόγλειο Ιδρυμα Τεχνών, στη Θεσσαλονίκη. Η έκθεση με τίτλο «Συναντήσεις: Εκλεκτικές συγγένειες με την τέχνη του Φαίδωνα Αναστασιάδη», θα μείνει ανοιχτή για το κοινό μέχρι τις 4 Μαρτίου.

Η συνάντηση των έργων του Φαίδωνα Αναστασιάδη, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή το 2001, σε ηλικία μόλις 31 χρόνων, και των εν λόγω σύγχρονων καλλιτεχνών δεν στοχεύει σε μια νοσταλγική αναπόληση ή εξιδανικευτική μνημείωση του παρελθόντος, αλλά στη δημιουργική σύμπραξή της με το παρόν και τη θετική, αναστοχαστική επαναπροσέγγισή της. Ετσι, μέσα σε πνεύμα μιας γόνιμης συνάντησης παρελθόντος - παρόντος αναπτύσσεται στην έκθεση ένας διαφορετικός διάλογος.

Μέσα από ένα ιστολόγιο, όπου παρουσιάστηκε μια επιλογή έργων του Φαίδωνα Αναστασιάδη, κυκλοφόρησε ανοιχτή πρόσκληση σε διεθνείς σύγχρονους καλλιτέχνες να επιλέξουν ένα έργο της αρεσκείας τους. Κάθε καλλιτέχνης επέλεξε ένα μόνο έργο το οποίο και κατοχύρωσε κατά αποκλειστικότητα. Η έκθεση περιλαμβάνει έργα από τους 42 καλλιτέχνες, ποικίλων εκφραστικών μέσων -ζωγραφική, γλυπτική, εγκαταστάσεις, φωτογραφία, βίντεο- τα οποία εκτίθενται μαζί με τα «αρχικά», από όπου και εμπνεύστηκαν.

Η εν λόγω διοργάνωση δανείζεται τον τίτλο της από την ιστορική πλέον έκθεση «Encounters: New Art from Old» (National Gallery, Λονδίνο, 2000), η οποία υπήρξε και η τελευταία μουσειακή έκθεση που επισκέφθηκε ο Φαίδωνας Αναστασιάδης λίγο πριν από τον θάνατό του το 2001.

Μεταξύ των καλλιτεχνών που συμμετέχουν είναι οι: Ντ। Αρμπιτμαν, Ν. Κρυωνίδης, Μ. Σβένμπεργκ, Αγ. Σκούρτης, Τζ. Ερικσον, Γ. Λαναράς, Ν. Κάπαρη, Λ. Ντίμοβα, Φ. Ρόμπερτς, Μ. Μιχαλακάκου, Δ. Παππάς, Φ. Θεοδωρίδης, Α. Αλκαλάη.

Πηγή:http://www.e-go.gr

Μεγάλη έκθεση για τον Κάρολο Ντίκενς στο Λονδίνο

Τον μήνα που διανύουμε συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Βρετανού συγγραφέα Κάρολου Ντίκενς. Η επέτειος αυτή για το συγγραφέα που αγαπήθηκε και διαβάστηκε σε κάθε γωνιά της γης γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο, από τη Μεγάλη Βρετανία μέχρι την Αμερική και την Κίνα, με εκθέσεις, ταινίες, επανεκδόσεις των έργων του, θεατρικά έργα, συνέδρια και κάθε είδους αφιερώματα.

Στο πλαίσιο αυτών των εκδηλώσεων το Μουσείο του Λονδίνου έχει οργανώσει μια έκθεση, τη μεγαλύτερη που έχει γίνει για το συγγραφέα στη Μεγάλη Βρετανία τα τελευταία 40 χρόνια, με τίτλο «Ο Ντίκενς και το Λονδίνο».

Με βιντεοπροβολές, ήχους και έναν πρωτότυπο και ιδιαίτερο τρόπο χωροθέτησης και φωτισμού των αντικειμένων, η έκθεση αναπλάθει την ατμόσφαιρα του Βικτωριανού Λονδίνου (της πόλης-μούσας του συγγραφέα), το οποίο αποτέλεσε γι’ αυτόν μεγάλη πηγή έμπνευσης και του πρόσφερε άφθονο υλικό, επάνω στο οποίο εκείνος δημιούργησε τις ιστορίες και τους χαρακτήρες του, καθώς και πολλά από τα μέρη που περιγράφει στα βιβλία του.

Μέσα από αντικείμενα της εποχής, φωτογραφίες, πίνακες και κουστούμια από τις συλλογές του Μουσείου σε συνδυασμό με την αντιπαραβολή τους με αποσπάσματα από τα κείμενα του ίδιου του Ντίκενς, η έκθεση παρουσιάζει πτυχές από τη ζωή του Λονδίνου κατά το 19ο αιώνα, καθώς και τις μεταβολές που συντελέστηκαν στην πόλη κατά την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης. Κυρίως, όμως, προβάλλει τα κοινωνικά θέματα που απασχόλησαν έντονα τον συγγραφέα, όπως η φτώχεια, η κοινωνική και οικονομική ανισότητα, τα προβλήματα και οι κακουχίες των κατώτερων ταξικών στρωμάτων και η αδιάφορη αντιμετώπισή τους από τις αρχές του κράτους.

Στην έκθεση εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα του συγγραφέα, όπως το γραφείο και η καρέκλα του, δάνεια από τις συλλογές του Μουσείου Κάρολου Ντίκενς, καθώς και τα χειρόγραφα από τα πασίγνωστα έργα του.

Η έκθεση περιλαμβάνει, επίσης, την ταινία-ντοκυμαντέρ «Η ’στεγη Σκιά» («The Houseless Shadow») του μεγάλου Βρετανού σκηνοθέτη Γουΐλλιαμ Ρέιμπαν, εμπνευσμένη από μια μελέτη του Ντίκενς με τίτλο «Νυχτερινοί περίπατοι» («Night Walks»). Η ταινία, γυρισμένη ειδικά για την έκθεση, παρουσιάζει τις ομοιότητες μεταξύ του σημερινού Λονδίνου και του Λονδίνου που περιέγραφε ο Ντίκενς πριν από 150 χρόνια, αποδεικνύοντας πως το έργο του συγγραφέα παραμένει επίκαιρο και διαχρονικό.

Μέλη της ομάδας σχεδιασμού, οργάνωσης και υλοποίησης της έκθεσης αυτής είναι και τρεις Έλληνες που εργάζονται στο Μουσείο του Λονδίνου: Η Ελπινίκη Ψάλτη (Major Exhibitions Project Manager) –που είχε τη γενική ευθύνη συντονισμού και οργάνωσης, η Ελένη Γανιάρη (Conservation Manager) –που είχε την ευθύνη για τη συντήρηση και εγκατάσταση των αντικειμένων και ο Νίκος Γκόγκολος (Registrar) -υπεύθυνος για όλες τις διαδικασίες δανεισμού αντικειμένων από άλλα μουσεία.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 10 Ιουνίου 2012।

Πηγή:http://www.naftemporiki.gr

LANDART στο Μπενάκη

Η έκθεση του Αντώνη Πίττα με τίτλο «LANDART» παρουσιάζεται στο κτήριο της οδού Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη।

Ο Αντώνης Πίττας δημιουργεί εγκαταστάσεις στον χώρο, οι οποίες απευθύνονται στο συγκεκριμένο πλαίσιο που τις υποδέχεται. Τα έργα του συνδιαλέγονται με την αρχιτεκτονική, την ιστορία της τέχνης, την επιτελεστικότητα της installation art, καθώς και με την κοινωνική δυναμική της, ενώ τα μεγάλης κλίμακας σχέδιά του από γραφίτη και τα γλυπτικά αντικείμενά του απαντούν ευθέως στις μεταβαλλόμενες συνθήκες του κάθε τόπου και στην κοινωνικοπολιτική ατμόσφαιρα που τον περιβάλλει.

Όπως τα περισσότερα έργα του, τα οποία εξελίσσονται κατά τη διάρκεια μίας εκτεταμένης χρονικής περιόδου και πάντα σε σχέση με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, τo LANDART είναι μία εγκατάσταση ειδικά φτιαγμένη για τη ράμπα του κτηρίου του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς.

H έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος «Καλλιτέχνες σε διάλογο με το Μουσείο Μπενάκη», μία συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο, με σκοπό τη συνάντηση τεσσάρων καλλιτεχνών από την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Βρετανία, οι οποίοι δραστηριοποιούνται τόσο στην εγχώρια σκηνή της χώρας τους όσο και στη διεθνή σκηνή.
Ο πρώτος καλλιτέχνης που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ήταν ο Andy Holden με το έργο του «The Cookham Erratics», το οποίο δημιουργήθηκε ειδικά για το Κεντρικό Κτήριο του Μουσείου Μπενάκη σε διάλογο με τα εκθέματα της μόνιμης συλλογής του (Μουσείο Μπενάκη – Κεντρικό Κτήριο, 12/10/2011-04/12/2011).
Οι καλλιτέχνες του προγράμματος καλούνται να δημιουργήσουν πρωτότυπα έργα σε διάλογο με το Μουσείο Μπενάκη, προτείνοντας μια διαφορετική θεώρηση τόσο των συλλογών, όσο και του εκθεσιακού του χώρου. Τα έργα που έχουν ανατεθεί στους τέσσερις καλλιτέχνες θέτουν ζητήματα, τα οποία σχετίζονται με τον ρόλο του Μουσείου στην αναπαράσταση της ιστορίας, της γνώσης και της παράδοσης, καθώς και με τις συνθήκες θέασης του έργου τέχνης και της σχέσης μεταξύ καλλιτεχνικής παραγωγής και θεσμικού πλαισίου υποδοχής της.

Σε αυτό το πνεύμα, το έργο LANDART αντλεί από μια πολυδιάστατη σειρά στοιχείων που προσφέρονται από την αρχιτεκτονική και τον θεσμικό ρόλο του Μουσείου Μπενάκη για να προτείνει μια νέα θεώρηση της συλλογικής μνήμης στη δημόσια σφαίρα. Ο Πίττας δίνει έμφαση στη γεωμετρία του σκελετού του κτηρίου, προσθέτοντας σε αυτόν λάμπες τύπου TL με σκοπό να μεταβάλλει τον τρόπο που ο θεατής αντιλαμβάνεται τον χώρο. Οι λάμπες αυτές δημιουργούν ένα κάθετο πλέγμα, αντίθετο με τη «διαγώνια» κίνηση του επισκέπτη που ανεβαίνει την ράμπα. Παράλληλα, το φως τους καθιστά «διαφανή» την πρόσοψη του κτηρίου και οργανώνει το εσωτερικό του σαν μία σκηνή (stage), προκαλώντας μια πρωτόγνωρη αισθητηριακή εμπειρία. Επηρεάζοντας την βίωση του μοναδικού αυτού χώρου από τον θεατή, μέσω του φωτισμού, η εγκατάσταση μεταβάλλει έτσι την οπτική πρόσληψη της μορφολογίας του κτηρίου.

Σε αυτό το περιβάλλον, τα αφηρημένα σχήματα των αντικειμένων που παρουσιάζονται νοηματοδοτούνται εκ νέου, διαμέσου αναφορών σε έργα και καλλιτέχνες της ρώσικης πρωτοπορίας (σουπρεματισμός) αλλά και στις πρόσφατες διαδηλώσεις και επεισόδια στους δρόμους της Αθήνας. Έτσι, η υποβλητική αισθητική του φωτισμού, καθώς και οι μετατοπίσεις σε σχέση με τα συμφραζόμενα των μορφολογικών χαρακτηριστικών του ίδιου του κτηρίου ή των γεωμετρικών σχημάτων που παρεμβάλλονται σε αυτό, αντικατοπτρίζουν το σύγχρονο παγκόσμιο κλίμα διαμαρτυρίας και αναστάτωσης και μετατρέπουν τα θραύσματα που συλλέγονται από τον δημόσιο χώρο από καθημερινά κατάλοιπα σε εικονικά σύμβολα. Το αποτέλεσμα είναι ένα λιτό και υπαινικτικό περιβάλλον, το οποίο θέτει εντός του μνημειακού χώρου του μουσείου τις φυσικές και εφήμερες ουλές της πόλης.

Πρόσφατες εκθέσεις του Αντώνη Πίττα πραγματοποιήθηκαν στο Center for Curatorial Studies at Bard College (CCS Bard) στη Νέα Υόρκη (2011), στην γκαλερί Annet Gelink στο Άμστερνταμ (2011), στο Kunsthal Charlottenborg στην Κοπεγχάγη (2011), στο Mουσείο Van Abbe στο Αϊντχόβεν (2010), στο SMART Project Space στο Άμστερνταμ (2009), στο Κέντρο για την σύγχρονη τέχνη Ileana Tounta στην Αθήνα (2008). Παράλληλα με την καλλιτεχνική του δραστηριότητα, ο Πίττας είναι τα τελευταία τέσσερα χρόνια καθηγητής στην Ακαδημία Rietveld και επισκέπτης διδάσκων στο Ινστιτούτο Sandberg στο Άμστερνταμ και στη Βασιλική Ακαδημία της Δανίας στην Κοπεγχάγη. http://www.antonispittas.info/

INFO:
ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΙΤΤΑΣ, LANDART

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ – ΚΤΗΡΙΟ ΟΔΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Εγκαίνια: 11 Φεβρουαρίου 2012, 19.00
Διάρκεια: 12 Φεβρουαρίου – 1 Απριλίου

Πηγή:http://www.e-go.gr

Αικατερίνη Γεγησιάν: «Who Doesn’t Like a Good Old Story?»

Οι Kalfayan Galleries παρουσιάζουν την ατομική έκθεση της εικαστικού Αικατερίνης Γεγησιάν, με έργα βασισμένα σε εικόνες της Σοβιετικής Αρμενίας από επετειακά άλμπουμ και τουριστικούς οδηγούς
της δεκαετίας του 50 και του 60, που βρέθηκαν σε υπαίθριες αγορές και βιβλιοπωλεία του Yerevan,
την πρωτεύουσα της Αρμενίας।

Και ενώ οι εικόνες του Σοβιετικού μοντερνισμού έχουν τα τελευταία 20 χρόνια γίνει η νέα τάση κατανάλωσης της νοσταλγίας του παρελθόντος και παρουσιάζονται σαν εξωτικές εκδοχές του μοντέρνου, τα έργα που παρουσιάζονται σ' αυτή την έκθεση λειτουργούν αντίθετα σε αυτή την παρόρμηση να αντιλαμβανόμαστε τον «κόσμο σαν εικόνα».

Στη σειρά κολάζ με τίτλο «A little bit too much, A little bit too late», αρχειακές εικόνες της εξοχής και της πόλης αντιπαρατίθενται με λεπτομέρειες από εικόνες δοχείων απορριμάτων, φανοστατών, παιδικών χαρών, οδικών σημάτων και σωλήνων γκαζιού διάσπαρτων στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον του Yerevan.

Τα έργα λειτουργούν σαν επετειακά μνημεία του μοντέρνου, σαν μακρινό παρελθόν και την ίδια στιγμή μετατρέπονται σε σύμβολα του νέου τοπίου.

Στο «Who Doesn't Like a Good old Story? », έργο που αποτελείται από δύο πίνακες με κάρτες, αρχειακές εικόνες που παρουσιάζουν ένα εξωραϊσμένο Yerevan, αντιπαρατίθενται με τη γεωμετρική τοποθέτηση κοντινών φωτογραφικών λήψεων μετρητών γκαζιού, που είναι διάσπαρτοι στο σύγχρονο αστικό τοπίο. Αυτή η αντίθεση μεταξύ παλαιού και δυσλειτουργικού είναι επίσης εμφανής στο έργο «Listening In», ένα φωτογραφικό τρίπτυχο
που εστιάζει σε λεπτομέρειες οικιακών χώρων.

Info:

Αικατερίνη Γεγησιάν
«Who Doesn't Like a Good Old Story? »

Kalfayan Galleries
Χάρητος 11, Κολωνάκι, Αθήνα

Εγκαίνια: 21 Φεβρουαρίου 2012, 20.00 – 22.00
Διάρκεια έκθεσης: 21 Φεβρουαρίου – 31 Μαρτίου 2012

Ώρες Λειτουργίας:
Δευτέρα & Σάββατο, 10.00 – 15.00
Τρίτη – Παρασκευή, 10.00 – 20.00

---------------------------------------

Η Αικατερίνη Γεγησιάν (γεν.1976, Θεσσαλονίκη) ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Το 2010 ξεκίνησε τη Διδακτορική Διατριβή της στο University of Westminster (Λονδίνο).
Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και μπιενάλε σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό। Βραβεία & χορηγίες: Arts & Humanities Research Council, Arts Council England, Visiting Arts, Picture This Moving Image Agency, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Έργα σε συλλογές: Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη), Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη), ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το πολύπλευρο έργο της Γεγησιάν διαπραγματεύεται την πλαστικότητα της κινούμενης εικόνας, ήχου, φωτογραφίας και κειμένου, εστιάζοντας στη σχέση μεταξύ τοπίου, μνήμης και αφηγηματικότητας. Εκπροσωπείται από τις Kalfayan Galleries (Αθήνα–Θεσσαλονίκη).

Πηγή:http://www.e-go.gr

Ο πιο ακριβοπληρωμένος πίνακας "οι χαρτοπαίκτες" του Σεζάν

Στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ έναντι 250 εκατομμυρίων δολαρίων πουλήθηκε από τους κληρονόμους του Γιώργου Εμπειρίκου ο πίνακας του Σεζάν "Οι χαρτοπαίκτες".

Πρόκειται για τον ακριβότερο πίνακα που έχει πουληθεί ποτέ...
Πηγή:http://www.skai.gr

Έκθεση φωτογραφίας «Χορογραφία 2» του Γιάννη Σκουλά

Ο Γιάννης Σκουλάς επί 24 χρόνια φωτογράφιζε χορευτικές παραστάσεις και τώρα παρουσιάζει τις καλύτερες από τις φωτογραφίες του σε μία έκθεση στη γκαλερί του Black Duck, από τις 7 έως τις 27 Φεβρουαρίου.

Με το φακό του έχουν αποτυπωθεί όλα τα μεγάλα ονόματα της διεθνούς σκηνής του χορού - μπαλέτα, χοροθέατρα και κάθε είδους χορευτικά σχήματα।

Στις έγχρωμες μεγάλες και μικρότερες, σχεδόν εγκιβωτισμένες, αλλά ελεύθερες τω πνεύμα, φωτογραφίες που εκτίθενται, παρελαύνουν ονόματα όπως Pina Bausch, Maurice Béjart, Momix, Alvin Ailey, Tango por Dos, αλλά και τα μπαλέτα της Αγίας Πετρούπολης, της Λυόν και του Μόντε Κάρλο, καθώς και ελληνικές ομάδες.

Σχήματα που μοιράζονται διαφορετικές αντιλήψεις για το χορό, συνδέονται όμως με την ιδιαίτερη άποψη που έχει ο Γιάννης Σκουλάς για τη φωτογράφιση του χορού, αυτήν που προσθέτει και άλλες διαστάσεις στην επίπεδη υπόσταση μιας εικόνας.
Και καθώς ο φωτογράφος επιχειρεί να αποδώσει τη "στιγμή πριν τη στιγμή" – όπως αναφέρει ο ίδιος– η βαρύτητα παύει να υφίσταται, ο άνθρωπος εξαϋλώνεται, η πραγματικότητα αμφισβητείται, ένα παράλληλο παρόν διαγκωνίζεται, ένα άλλο νόημα υποθάλπεται.

Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Σκουλάς σημειώνει:

"...Πώς συλλαμβάνονται οι στιγμές πριν τη στιγμή; Πώς μεταφέρεται το πάθος όσο αυτό φουντώνει; Πώς αναδεικνύεται η μαγεία πριν τελειώσει το μαγικό; Πώς γίνεται μια φωτογραφία χορευτική;
...Ως θεατής συνηθίζω να μισοκλείνω τα βλέφαρα και να αφήνομαι να αποθαυμάζω ό,τι καταφέρνει να τρυπώσει. Μ' αρέσει να κοιτώ αλλού, και να εγκαταλείπομαι σε ό,τι η περιφερειακή όραση χαρίζει.

...Στα χρόνια που φωτογράφιζα μπαλέτα, χοροθέατρα και χορευτικές ομάδες, ήμουν και εγώ στη σκηνή, αν και κάτω απ' αυτήν.

...Κι' έτσι είδα, πως είναι παντού μέσα στην τέχνη του χορού μια αποφασιστική στιγμή. Κι ίσως να είναι κι αυτός ο τρόπος που μια φωτογραφία γίνεται χορευτική, γίνεται κινούμενη χωρίς να' ναι κουνημένη".

ο ιστορικός - κριτικός χορού Ανδρέας Ρικάκης γράφει:

"...Ο Γιάννης Σκουλάς φωτογραφίζει την αύρα που αναδύεται από όλη τη σωματική, πνευματική και ψυχική (ακριβώς) προσπάθεια του χορευτή για την έκφραση του χορευτικού αιτουμένου. Φωτογραφίζει την ψυχή του.

...Ψυχή που απαθανατίζει ψυχές, των χορευτών. Ψυχές στη μεταφορά τους από το υλικό στο άυλο –που αυτό δεν αποτυπώνεται με τίποτα. Όχι; Η παρούσα έκθεση υπερβατικά συλλαμβάνει ψυχές μέσα από την αύρα της χορευτικής τους ύπαρξης τη στιγμή που από τα μύχιά της αναδύεται μια ακόμη χρυσαλλίδα, μια νέα πεταλούδα, μια άλλη ψυχή.

...'Εχουμε μπροστά μας μια παρέλαση αποδείξεων ότι η Φωτογράφηση του Χορού, πέρα από μια προσωπικά βασανιστική –μέχρι και σαδιστική– για το δημιουργό/Φωτογράφο υπόθεση, μπορεί να είναι μια πολύ συγκεκριμένη μορφή ολοκληρωμένης Τέχνης. Η οποία περνά στον θεατή, ως απόλαυση και αποκάλυψη. Περί Τέχνης, περί Χορού, περί Ψυχής."

Γιάννης Σκουλάς - «Χορογραφία 2»
Εγκαίνια έκθεσης: 7 Φεβρουαρίου 2012, ώρα 7 μ.μ.
Διάρκεια έκθεσης: 7 – 27 Φεβρουαρίου 2012
Καθημερινές και Σάββατα: 13.00 – 22.00
Κυριακή: 19.00 – 22.00

*Την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου, στις 7.30 μ.μ., ο γνωστός ιστορικός- κριτικός χορού Ανδρέας Ρικάκης, θα μιλήσει για την τέχνη της φωτογράφησης του χορού, τον Γιάννη Σκουλά και τις φωτογραφίες που παρουσιάζει σε αυτή την έκθεση.

*Τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου, στις 10 μ.μ., στο πλαίσιο της έκθεσης, οι Carousel θα παίξουν live τα τραγούδια τους και όχι μόνο…
Το ρεπερτόριό τους έχει σαν άξονα τη Βόρεια Μεσόγειο και τους λαούς της, επεκτείνεται όμως και σε κόσμους όπου η μουσική γλώσσα συγγενεύει με αυτά τα ακούσματα.
Το σχήμα αποτελείται από τους: Μαριαλένα Σπίνουλα (τραγούδι-κρουστά), Φαίνη Νούσια (τραγούδι-κρουστά), Μάκη Παπαγαβριήλ (τραγούδι- κρουστά – κιθάρα- μαντολίνο), Γιάννη Αλυγιζάκη (κιθάρα- μαντολίνο), Γιάννη Γεωργαντέλη (ακορντεόν- κιθάρα), Νίκο Ψαριανό (τραγούδι- κοντραμπάσο)।

Πηγή:http://www.e-go.gr

«Human resources» στη gallery genesis

Η gallery genesis παρουσιάζει την ομαδική έκθεση «human resources» σε επιμέλεια Ίρις Κρητικού από τις 10 Φεβρουαρίου έως τις 10 Μαρτίου 2012.

Η ομαδική εικαστική έκθεση «human resources», σχεδιάστηκε για τα δύο χρόνια λειτουργίας της Γκαλερί Genesis τον Φεβρουάριο του 2012।

Καταμεσής ενός σύμπαντος που εξακολουθεί να βουλιάζει και μεσούσης μίας συνθήκης όπου η ατομική ανθρώπινη υπόσταση εξακολουθητικά συρρικνώνεται τόσο σε παγκόσμια όσο και τοπική κλίμακα, η έκθεση «human resources» επιχειρεί να κοιτάξει κατάματα τη βασική ιδεατή μονάδα μέτρησης του κόσμου: τον άνθρωπο.

Ο όρος «human resources» ("HR") που εμφανίστηκε και παγιώθηκε τη δεκαετία του 1960 στις Η.Π.Α. και που αποδίδεται στα ελληνικά ως «ανθρώπινο δυναμικό», χρησιμοποιείται συνήθως για να ορίσει μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων που αποτελούν το εργασιακό δυναμικό μιας μικρής επιχείρησης ή ενός μεγαλύτερου οργανισμού και τους οποίους διέπουν κοινές συνθήκες κανονισμών και στρατηγικής που ορίζονται από τη διοίκηση της επιχείρησης με στόχο να κάνουν την τελευταία περισσότερο παραγωγική, ανταγωνιστική και κερδοφόρα, επιζητώντας την ολοσχερή αφοσίωση και αξιοποιώντας στο μέγιστο τις μικρότερες ή τις μεγαλύτερες ικανότητες κάθε εργαζομένου και ελαχιστοποιώντας τα οιοδήποτε οικονομικά ρίσκα.

Διόλου τυχαία και παρά την καθημερινή χρήση του, ο όρος «human resources» εξακολουθεί να εμπεριέχει αρνητικά σημεία και να κρίνεται ως προσβλητικός από εκείνους που ερμηνεύουν το εννοιολογικό του εκτόπισμα του ως «απόπειρα ταύτισης του ανθρώπου με μέσο διευκόλυνσης, όχημα ή μηχανή»: σε χώρες όπως η Γαλλία ή η Γερμανία, ο όρος αποφεύγεται, εκχωρώντας τη θέση του στην ταύτιση της ανθρώπινης μονάδας με μια δημιουργική και κοινωνική ύπαρξη. Επιπλέον, η «ηθική διαχείριση» των ανθρώπων, την ίδια στιγμή που η ανθρώπινη αξία καταποντίζεται τόσο σε εργασιακή όσο και σε κοινωνική και πολιτική διάσταση, εγείρεται πλέον και περισσότερο όλο ως καίριο ζητούμενο.
Θέτοντας ως τίτλο της και κυρίως ως σημείο εκκίνησης τον παραπάνω όρο, η έκθεση «human resources», αντιστρέφοντας την οποιαδήποτε αρνητική χροιά του όρου, αναζητά την αληθινή δυναμική της ανθρώπινης μονάδας, αναφέρεται στη ζωτική σημασία του ατόμου, στον άνθρωπο που μέσα από τις προσωπικές, κοινωνικές και επαγγελματικές συναναστροφές του συνθλίβεται αλλά εξακολουθεί να επιζεί, διέπεται από την αμφισβήτηση της πορείας του αλλά εξακολουθεί να βαδίζει.

Σε μια εποχή που έχουμε απελπιστική ανάγκη τον επαναπροσδιορισμό του ατομικού βάρους, ζητήματα όπως ο διάλογος και η μοναξιά, η οικειότητα και το ανοίκειο, η αναζήτηση του προσωπικού στίγματος έναντι της επικράτησης του πιο δυνατού, εισχωρούν στην επαναδιατύπωση της ανθρώπινης μορφής, αρθρώνοντας ζητήματα πιο αιχμηρά από την απλή ανάγκη καταγραφής της ανθρώπινης φιγούρας ή του αναπαραστατικού πορτραίτου στο εικαστικό έργο. Η έκθεση «human resources», διατηρώντας τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της, εξετάζει τον άνθρωπο πίσω από τον άνθρωπο, το δικαίωμα στη συναισθηματική διαφορετικότητα που δεν θα έπρεπε να εκλαμβάνεται ως ανεφάρμοστη πολυτέλεια.

Οι 24 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση “human resources” είναι:
ΑΝΝΑ ΑΜΠΑΡΙΩΤΟΥ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΑΟΥΡΗΣ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΟΥΛΗΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΦΟΣ / ΒΙΚΥ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ / ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΛΤΑΦΕΡΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΟΣ / ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΡΑΣΙΤΗΣ / ΘΑΝΑΣΗΣ ΡΑΧΟΥΤΗΣ
ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ / ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑ / ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΕΣΣΛΙΝ
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΠΑΣ / ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΚΟΥΝΤΗΣ / ΝΙΚΟΣ ΚΟΝΙΑΡΗΣ
ΠΑΒΛΟΣ ΧΑΜΠΙΔΗΣ / ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΕΛΝΤΕΚΟΣ /ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΡΑΒΕΒΑΣ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ / ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ / ΤΙΜΟΣ ΜΠΑΤΙΝΑΚΗΣ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΟΥΛΙΑ / ΧΑΡΙΤΩΝ ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ / ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΚΤΙΔΗ

Εγκαίνια: Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012, ώρα 19:30

Διάρκεια έκθεσης: 10 Φεβρουαρίου – 10 Μαρτίου 2012

Χάρητος 35 Κολωνάκι
Τηλ.: 211-7100566
www.gallerygenesisathens.com

Πηγή:http://www.e-go.gr

«Πέρα από το Λευκό» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Την έκθεση φωτογραφίας της Ευγενίας Κουμαντάρου - με τίτλο «Πέρα από το Λευκό»- εγκαινιάζει την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου στις 8 το βράδυ το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

Η έκθεση προσκαλεί τους θεατές να ανακαλέσουν τις μνήμες τους και να αντικρύσουν το ξεχωριστό αιγαιοπελαγίτικο εξωκκλήσι μ' ένα νέο φως. Η σύγχρονη ματιά των αφαιρετικών φωτογραφιών πιάνει τον ψίθυρο μιας αιώνιας πίστης μ’ ένα μοναδικό αιθέριο τρόπο, απλά, λιτά, και εντυπωσιακά.

Λευκά ερημοκκλήσια. Ναός, χώρος ιερός. Ασπρόμαυρο - σκιά, χρώμα - φως, μετατοπίσεις και επιλογές του φακού που ισορροπούν το φως και το σκοτάδι έτσι όπως συνδιαλέγονται αρμονικά οι ταπεινοί αρχιτεκτονικοί όγκοι με το κύμα, τον ουρανό ή τον αγέρα. Ο θεατής - ανάλογα με τις προσωπικές του εμπειρίες και τη διάθεσή του- θα διακρίνει όλες τις εναλλαγές των αποχρώσεων του φωτός, και θα κάνει ένα πνευματικό ταξίδι «Πέρα από το Λευκό».

Οι φωτογραφίες εκτίθενται για πρώτη φορά στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, ενώ η έκθεση θα διαρκέσει από τις 10 Φεβρουαρίου έως τις 15 Μαρτίου και συνοδεύεται από δίγλωσσο λεύκωμα (στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα) 96 σελίδων.

Λίγα λόγια για την καλλιτέχνιδα

Η Ευγενία Κουμαντάρου είναι πτυχιούχος Αγγλικής Φιλολογίας και Φωτογραφίας του Πανεπιστημίου Princeton της Αμερικής. Από το 1989 ασχολείται με φωτογράφηση για τον ελληνικό Τύπο. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού Odyssey και συνεργάστηκε με ελληνικές εταιρίες για την παραγωγή εταιρικών εντύπων. Αυτήν την εποχή ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία και η προσωπική της δουλειά εστιάζει στο Αιγαίο.

Ο «Ταπεινός Παράδεισος» αποτελεί συλλογή από ασπρόμαυρες φωτογραφίες που έχουν παρουσιαστεί στην Τήνο στη Σχολή Ουρσουλινών στα Λουτρά το 2008 και στο Μουσείο Μαρμαροτεχνίας στον Πύργο το 2009, στη PhotoBiennale 2010 υπό τη διοργάνωση του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και στο Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης στη Σπάρτη έως τις αρχές του 2012. «Πέρα από το Λευκό» είναι η νέα ατομική δουλειά της.

Πληροφορίες

Mουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4, Βασ। Σοφίας & Ηροδότου 1, τηλ. 210 7228321 - 3. Διάρκεια έκθεσης: 10/02 - 15/03/2012. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή - Σάββατο: 10:00 - 17:00, Πέμπτη: 10:00 - 20:00, Κυριακή: 11:00 - 17:00, Τρίτη: κλειστό.

Πηγή:http://www.naftemporiki.gr

«12 νέοι εικαστικοί καλλιτέχνες VI» στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα»

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων παρουσιάζει, από 15 έως 29 Φεβρουαρίου 2011 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», την ομαδική έκθεση «12 νέοι εικαστικοί καλλιτέχνες VI».

12 νέοι καλλιτέχνες της εφημερίδας «Κυριακάτικη Αυγή» παρουσιάζουν το έργο τους με τη στήριξη επώνυμων καλλιτεχνών και δασκάλων, από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπως οι Γιάννης Βαλαβανίδης, Λεώνης Βιδάλης, Χρόνης Μπότσογλου, Ξενής Σαχίνης, Μάριος Σπηλιόπουλος, Τέλης Τζάκος, Βίκυ Τσαλαλαματά και Γιάννης Ψυχοπαίδης.
Πρόκειται για ένα εγχείρημα που πραγματοποιείται για 6η συνεχόμενη χρονιά, υπό την επιμέλεια της Ιστορικού Τέχνης Λήδας Καζαντζάκη.

Η φετινή έκθεση καθρεφτίζει, όπως και οι προηγούμενες, το ευρύ πεδίο των αναζητήσεων των νέων εικαστικών καλλιτεχνών που τολμούν να βουτήξουν στα βαθιά και να αναμετρηθούν με διαφορετικές μορφές της καλλιτεχνικής έκφρασης όπως η ζωγραφική, η χαρακτική, η φωτογραφία, οι εγκαταστάσεις και η performance. Μέσα από την αφομοίωση και υπέρβαση παλαιών και νεότερων ιδιωμάτων, όπως η αρχαϊκή, η βυζαντινή, η λαϊκή, αλλά και η κινεζική τεχνοτροπία, καθώς και η εξπρεσιονιστική, σουρεαλιστική και χειρονομιακή γραφή, πλάθουν τις δικές τους εικόνες, τα δικά τους τάματα και ιδεογράμματα. Οι καλλιτέχνες με το έργο τους αναδεικνύουν ότι ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, η τέχνη συνεχίζει να παραμένει ένα πολύτιμο μέσο αυτογνωσίας και αναγνώρισης του κόσμου.

Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες είναι οι εξής: Κωνσταντίνα Αραπάκη, Μαργαρίτα Βασιλάκου, Νίκος Γυφτάκης, Ντένη Θεοχαράκη, Αναστάσιος Καλιακάτσος, Δημήτρης Καλόγηρος, Χριστόφορος Κατσαδιώτης, Πένυ Κωνσταντίνου, Εύα Μαραθάκη, Sophie Fardella, Μυρτώ Φερεντίνου, Γιάννης Σινιόρογλου.

Εγκαίνια Έκθεσης: Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012, ώρα: 19.30
Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα»:
Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης - Θησείο, στάση ΜΕΤΡΟ: Κεραμεικός, τηλ.: 210 3452150
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Σάββατο 10.00- 20:00 και Κυριακή 10.00-14.००

Πηγή:http://athenscityculture.gr

• 
  

Μαρία Μυλωνά- Κυριακίδη: Αναδρομική στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων παρουσιάζει, για πρώτη φορά αναδρομικά όλο το έργο της Μαρίας Μυλωνά - Κυριακίδη, από τη δεκαετία του 1970 έως το 2010, έτος του πρόωρου θανάτου της, στη Δημοτική Πινακοθήκη - κτήριο Μεταξουργείου, από 16 Φεβρουαρίου έως 28 Απριλίου 2012.

Η έκθεση αποτελεί ένα τιμητικό αφιέρωμα στη ζωγράφο, μαθήτρια του Παναγιώτη Τέτση, μία γόνιμη πορεία τριάντα πέντε χρόνων κατά την οποία δημιούργησε ένα έργο απολύτως προσωπικό και ανεπηρέαστο από το κλίμα και τις τάσεις της εποχής.

Στην έκθεση παρουσιάζονται 100 έργα της ζωγράφου, κατανεμημένα σε θεματικούς και χρονολογικούς πυρήνες, έτσι ώστε ο επισκέπτης να είναι σε θέση να παρακολουθήσει τις αναζητήσεις και την πορεία της καλλιτέχνιδος.

Το ιδιαίτερο στοιχείο που χαρακτηρίζει το έργο της ζωγράφου είναι ο μεγάλος αριθμός θεματικών ενοτήτων. Τα Βιολογικά, οι Σκιές, τα Ανθρωπομορφικά, τα Αποτυπώματα, τα Παραμύθια, τα Collages, τα Χέρια, οι Δικτυώσεις, οι Αναφορές στο Μικρόκοσμο και οι Αυτοπροσωπογραφίες αποτελούν σταθμούς στη θητεία της και επικεντρώνονται στις περιπέτειες της ανθρώπινης ύπαρξης και τη σχέση μας με τη φύση.
Ό,τι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι η διαφορετική κάθε φορά αξιοποίηση εκφραστικών και μορφοπλαστικών μέσων.
Ο Εξπρεσιονισμός, ο Υπερρεαλισμός, η χρήση μη καλλιτεχνικών υλικών (ξύλο, δίχτυα, ύφασμα) επιστρατεύονται από τη Μαρία Μυλωνά- Κυριακίδη για να δημιουργήσει «εικόνες», που απαιτούν μια δεύτερη ανάγνωση.
Η ζωγράφος καταθέτει τελικά, έργο απαλλαγμένο από εστετισμούς και εύκολες συγκινησιακές φορτίσεις που, ωστόσο, έχει δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας με τον αποδέκτη.
Μολονότι οι διάφορες ενότητες του έργου της φαινομενικά δε διαθέτουν συνεκτικό ιστό, ο προσεκτικός θεατής διαπιστώνει ότι η Μαρία Μυλωνά - Κυριακίδη επικέντρωσε το ενδιαφέρον της στην αποτύπωση του ίχνους, του απολιθώματος, στο χνάρι που αφήνει η ανθρώπινη παρουσία μέσα στο χρόνο.

Την επιμέλεια της έκθεσης και της έκδοσης του συνοδευτικού καταλόγου της είχε η Νέλλη Κυριαζή, ενώ την καλλιτεχνική επιμέλεια της έκδοσης η Σαλώμη Παπαδοπούλου.

Εγκαίνια: Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012, ώρα: 19.30
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων- Κτήριο Μεταξουργείου:
Λεωνίδου και Μυλλέρου, στάση Μετρό: Μεταξουργείο, τηλ. 210 3231841 & 210 5202421
Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Σάββατο 10.00 - 14.00 και 17.00 - 21.00, Κυριακή 10.00 - 14.00, Δευτέρα κλειστά
Πληροφορίες για Εκπαιδευτικά Προγράμματα στο 210 ३३१३०३८

Πηγή:http://athenscityculture.gr

• 
  

Μάσκα και Μεταμφίεση: Τελετουργικές & Εικαστικές Εκδοχές

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων και η Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (Ε.Μ.Π.Ε.) διοργανώνουν, από 10 έως 19 Φεβρουαρίου 2012 στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, μια σειρά εκδηλώσεων (έκθεση, workshop, ημερίδα, θεατρικό αναλόγιο και μουσική παράσταση) με θέμα «Μάσκα και Μεταμφίεση: Τελετουργικές και Εικαστικές Εκδοχές».

Πρόγραμμα- Περιγραφή των εκδηλώσεων

• Εικαστική Έκθεση: 10 έως 19 Φεβρουαρίου
Εγκαίνια: Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου, ώρα: 19:00
Στην έκθεση παρουσιάζονται τελετουργικές μάσκες από τη συλλογή Φ. Καγγελάρη (την πλουσιότερη ίσως συλλογή μασκών στον κόσμο), καθώς και σπουδαία έργα της Νεοελληνικής Ζωγραφικής από ιδιωτικές συλλογές και μουσεία, κορυφαίων ζωγράφων όπως οι Αγγελίδης, Βαλαωρίτης, Γαΐτης, Γεωργίου, Ζουρούδης, Κανιάρης, Καραβούζης, Κεσσανλής, Κορομηλά, Μάιπας, Μαύρος, Μυταράς, Παπαηλιάκης, Περσάκη, Πολυμέρης, Σαχίνης και Τότσικας.
Η παρουσίαση αποτελεί μια συνάντηση της Πρωτόγονης Τέχνης των λαών του κόσμου και της Σύγχρονης Τέχνης την εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης Αθηνά Σχινά.

• Workshop «Ο δρόμος της μάσκας»:
Σάββατο 11 & Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ώρα: 10.00 - 14.00
«Η μάσκα ως μέσο θεραπείας και ανάλυσης της προσωπικότητας»
Εισηγητής: Δρ. Γιώργος Αστρινάκης, Ψυχίατρος- Ψυχοθεραπευτής
Η συμμετοχή είναι ελεύθερη και οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να πραγματοποιήσουν κράτηση στο 6972029687.

• Ημερίδα «Εκφάνσεις της μάσκας στη ζωή, την τέχνη, την τελετουργία»:
Σάββατο 18 Φεβρουαρίου, ώρα: 18.00
Συμμετέχουν οι:
Γιώργος Αστρινάκης, Ψυχίατρος - Ψυχοθεραπευτής
Νατάσα Ζούκα, Χορογράφος, Κινησιολόγος, Ηθοποιός
Φώτης Καγγελάρης, Δρ. Ψυχοπαθολογίας
Σίμος Κακάλας, Σκηνοθέτης
Δήμητρα Κονδυλάκη, Δρ. Συγκριτικής Λογοτεχνίας, Δραματολόγος
Θανάσης Μουτσόπουλος, Ιστορικός Τέχνης
Πηνελόπη Πετσίνη, Θεωρητικός Τέχνης - Φωτογραφίας
Μάριος Ποντίκας, Συγγραφέας
Αθηνά Σχινά, Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης

• Θεατρικό Αναλόγιο: Σάββατο 18 Φεβρουαρίου, ώρα: 20.45
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Βασίλης Βλάχος και Ηλίας Πετροπουλέας .
• Μουσική Παράσταση: Σάββατο 18 Φεβρουαρίου, ώρα: 21.00
Οι Musica Mista με μουσικές και τραγούδια του κόσμου.

Όλες οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στον εκθεσιακό χώρο, στο Κέντρο Τεχνών Πάρκου Ελευθερίας.

Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων: Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας, στάση ΜΕΤΡΟ: Μέγαρο Μουσικής, τηλ.: 210 72 24 028
Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Σάββατο 10।00 - 14.00 και 17.00 - 21.00, Κυριακή 10.00 - 14.00, Δευτέρα κλειστά

Πηγή:http://athenscityculture.gr

• 
  

Σε τρισδιάστατη προβολή ζωντανεύει η Ακρόπολη της αρχαιότητας

Την ευκαιρία να απολαύσουν τα μνημεία της Ακρόπολης των Αθηνών μέσα από τρισδιάστατες προβολές, θα έχουν οι επισκέπτες του μουσείου της Ακρόπολης από αυτό το Σαββατοκύριακο, 4 και 5 Φεβρουαρίου.

Στην αίθουσα εικονικής πραγματικότητας, στο ισόγειο του Μουσείου Ακρόπολης, κάθε Σάββατο και Κυριακή, θα προβάλλεται η δεκάλεπτη ταινία «Η Ακρόπολη στην Αρχαιότητα», που πραγματοποιήθηκε με την επιστημονική εποπτεία της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης.


Στην ταινία παρουσιάζονται τα ανεπανάληπτα μνημεία της Ακρόπολης, παρέχοντας χρήσιμες πληροφορίες για την κατανόηση των αρχιτεκτονικών γλυπτών. Αναδεικνύεται η τοπογραφία της Ακρόπολης και των μνημείων της, κατά την προϊστορική, την αρχαϊκή, αλλά κυρίως την κλασική εποχή. Μέσα από τρισδιάστατα μοντέλα των μνημείων, ο θεατής μπορεί να αναπλάσει με τη φαντασία του τη μορφή του Βράχου και των ναών του κατά το Χρυσό αιώνα του Περικλή.

Οι προβολές θα είναι δύο κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 11 π.μ. στην αγγλική γλώσσα και στις 12 το μεσημέρι στην ελληνική. Το συμβολικό αντίτιμο ειδικού εισιτηρίου είναι 1 ευρώ. Η δραστηριότητα εντάσσεται στο πρόγραμμα «Μια μέρα στο Μουσείο Ακρόπολης».

Πληροφορίες

Για την παρακολούθηση των προβολών από ομάδες επισκεπτών άνω των 10 ατόμων απαιτείται τηλεφωνική κράτηση (Δευτέρα έως Παρασκευή 9 π.μ.έως 5 μ.μ.στο τηλ. 210 9000903).
Πηγή:http://www.naftemporiki.gr

14F/21GR: Ελληνες και Γάλλοι αρχιτέκτονες στο Μπενάκη

Νέοι Έλληνες και Γάλλοι αρχιτέκτονες παρουσιάζονται στο Μουσείο Μπενάκη από τις 8 Φεβρουαρίου έως τις 24 Μαρτίου।
Η έκθεση 14F/21GR είναι αφιερωμένη στο έργο της νεώτερης γενιάς αρχιτεκτόνων στη Γαλλία και την Ελλάδα. Συνολικά παρουσιάζονται 35 αρχιτέκτονες και δημιουργικές ομάδες, 14 από τη Γαλλία και 21 από την Ελλάδα. Η έκθεση καταγράφει ένα πλούσιο εύρος αρχιτεκτονικών αφηγήσεων για το σύγχρονο αστικό και φυσικό τοπίο και αποκαλύπτει τους κοινούς προβληματισμούς στη σύγχρονη αρχιτεκτονική πρακτική των δύο χωρών.

Οι επιμελητές της έκθεσης, Πάνος Δραγώνας και Άννα Σκιαδά (αρχιτέκτονες), εστιάζουν στα κύρια χαρακτηριστικά της νεώτερης γενιάς αρχιτεκτόνων στις δύο χώρες: Πρόκειται για μια εξωστρεφή γενιά με ετερογενείς καταβολές. Η νεώτερη γενιά αρχιτεκτόνων πρόλαβε να γνωρίσει το καλό πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης, σπούδασε σε καλά πανεπιστήμια, απέκτησε παραστάσεις από διαφορετικούς τόπους και επαγγελματικές εμπειρίες σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, αψηφώντας τους γεωγραφικούς περιορισμούς του παρελθόντος. Η γενιά αυτή είχε ακόμη τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τη νέα ψηφιακή τεχνολογία, επαυξάνοντας τις δυνατότητες σχεδιασμού, επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης. Το έργο των νεώτερων αρχιτεκτόνων δεν θα μπορούσε παρά να έχει διεθνή προσανατολισμό, ο οποίος προσδιορίζεται από τα διδάγματα της μοντέρνας παράδοσης, τις επιδράσεις της μαζικής κουλτούρας και την περιβαλλοντική ευαισθησία των τελευταίων χρόνων.

Τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση μελετήθηκαν κατά τη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας, σε μια περίοδο η οποία ξεκίνησε σε συνθήκες αισιοδοξίας και ανάπτυξης για να καταλήξει σε μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση. Μέσα από την παρουσίαση του έργου της συγκεκριμένης περιόδου αναδεικνύονται ορισμένες διαφορές στην αρχιτεκτονική κουλτούρα των δύο χωρών. Στη Γαλλία είναι εμφανές το ενδιαφέρον για τη μεγάλη κλίμακα, τα προγράμματα συλλογικής κατοικίας και την ενσωμάτωση των νέων πράσινων τεχνολογιών στον σχεδιασμό. Αντιθέτως, στην Ελλάδα η αρχιτεκτονική παραγωγή καθορίζεται από τις απαιτήσεις των μικρών ιδιωτικών αναθέσεων ενώ οι διεθνείς αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί αποτελούν την κύρια διέξοδο πειραματισμού και εξωστρέφειας.

Ο χώρος της έκθεσης αποκαλύπτει τους πειραματισμούς, της ανησυχίες, αλλά και τα όρια της σύγχρονης αρχιτεκτονικής πρακτικής. Φωτογραφίες, αρχιτεκτονικά σχέδια, μακέτες και ψηφιακές προβολές παρουσιάζονται σε σχεδιαστήρια και τοίχους του μουσείου σαν έργα τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη. Τέλος, οι διαφορετικές διαδρομές των νέων αρχιτεκτόνων καταγράφονται σε έναν κοινό διεθνή χάρτη.

Η έκθεση των 14F/21GR, ως προς τη Γαλλική συμμετοχή, βασίστηκε στην έκθεση παραγωγής της Cité de l'architecture et du patrimoine και του Γαλλικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής, με τον αρχικό τίτλο “AJAP 2009-2010. Les albums des Jeunes Architectes et des Paysagistes”. Η παραγωγή της παρουσίασή της στο εξωτερικό στο πλαίσιο της διεθνούς περιοδείας της, είναι των : Institut Français (Paris) και της Γενικής Διεύθυνσης Κληρονομιών του Υπουργείου Πολιτισμού και Επικοινωνίας της Γαλλίας.

Ως προς την Ελληνική συμμετοχή βασίστηκε στα αντίστοιχα αφιερώματα των ετήσιων επιθεωρήσεων «Αρχιτεκτονικά Θέματα» και «Θέματα Χώρου και Τεχνών» του 2011, με τίτλο «Νέοι αρχιτέκτονες στην Ελλάδα Ι και ΙΙ».

Η έκθεση συνοδεύεται από έναν κύκλο διαλέξεων με τη συμμετοχή αρχιτεκτόνων από τη Γαλλία και την Ελλάδα. Το σύνολο των εκδηλώσεων οργανώνεται από το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και το Μουσείο Μπενάκη.

Επιμέλεια έκθεσης: Πάνος Δραγώνας, Άννα Σκιαδά

ΙΝFO:

Διάρκεια: 8 Φεβρουαρίου έως τις 24 Μαρτίου.

Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου
Τηλ. 210 34 53 111
Ωράριο Λειτουργίας:

Δευτέρα, Τρίτη: ΚΛΕΙΣΤΑ
Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή: 10.00-18.00
Παρασκευή, Σάββατο: 10.00-22.००
Πηγή:http://www.e-go.gr

Διαπεραστικές Σκιές στο TAF

Το TAF παρουσιάζει την έκθεση Διαπεραστικές Σκιές που εγκαινιάζεται την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει έως τις 15 Μαρτίου 2012।

Ανέκαθεν μας απασχολούσαν οι σκιές. Κάποτε που η ζωή μας είχε πιο άμεση επαφή με τη φύση, οι σκιές χρησίμευαν ως εργαλείο που μας έδειχνε την κατεύθυνση ή μας βοηθούσε στη μέτρηση του χρόνου. Παράλληλα, όμως, ήταν για τον άνθρωπο σκοτεινά και αινιγματικά φαινόμενα, κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα. Οι μύθοι γύρω από τις σκιές αποτελούν πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Η αλληγορία του Πλάτωνα με την σπηλιά περιγράφει την ανθρώπινη ύπαρξη σαν ένα θέατρο σκιών.

Με την πάροδο του χρόνου η σκιά δεν έχασε τίποτα από την μαγεία της, ως μεταφορά της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας, του πραγματικού και του φαινομενικού. Ο άυλος και συνάμα σκοτεινός χαρακτήρας της σκιάς, η αντίθεσή της με το φως, την καταστούν σύμβολο του μη απτού, του ενδιάμεσου χώρου, και σημείο επαφής με τους νεκρούς προγόνους. Ο διαρκώς αυξανόμενος τεχνητός φωτισμός του κόσμου και το δυνητικό ονειρικό τοπίο μας θαμπώνουν και εξαλείφουν τις σκιές.
Οι εικόνες και τα αντικείμενα της Kati Mahrt και του Μιχάλη Αρφαρά δείχνουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε αυτό το θέμα, βρίσκονται μεταξύ τους σε διάλογο και επιθυμούν να καταθέσουν μία πρόταση σε αντιπαράθεση με το φαινόμενο. Σε αντιστοιχία με τις ίδιες τις σκιές, τα έργα εμπεριέχουν περισσότερες από μία αλήθειες.

Info:

Έκθεση: «Διαπεραστικές Σκιές»
Καλλιτέχνες: Kati Mahrt, Μιχάλης Αρφαράς
Εγκαίνια: Τετάρτη 15.02.12, 20.30 - Έως 15.03.12
Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα-Κυριακή 13.00-24.00

The Art Foundation TAF

Νορμανού 5, 105 55 Αθήνα, metro: Μοναστηράκι
t/f: 210 3238757 www.theartfoundation.gr
Πηγή:http://www.e-go.gr

ΒΕΡΣΑΛΛΙΕΣ

ΒΕΡΣΑΛΛΙΕΣ
Πάκυ Βλασσοπούλου, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Γρηγόρης Μαρκάτος, Κοσμάς Νικολάου
8/2/2012 – 26/2/2012
εγκαίνια: Τετάρτη 8/2/2012
ώρες λειτουργίας: Πέμπτη με Κυριακή 12.00 – 18.00
διεύθυνση: Μαυρομιχάλη 137
Το 3137 σας προσκαλεί στην έκθεση 'Βερσαλλίες' που εγκαινιάζεται στις 08.02.2012 στις 20.00
Ένα παλάτι μυθικής πολυτέλειας γίνεται σημείο συνάντησης για τέσσερις νέους καλλιτέχνες.
Προβληματισμοί και ερωτήματα που προκύπτουν από την παράδοση της τοπιογραφίας και από το σχεδιασμό του
τοπίου, ξεκινώντας με τους κήπους του μπαρόκ μέχρι τους σημερινούς δημόσιους χώρους πρασίνου, αποτελούν την
αφορμή για την δημιουργία των έργων.
Οι άξονες γύρω από τους οποίους κινούνται τα έργα αφορούν στην αντίθεση του πολυτελούς με το ευτελές, στην
αμφιβολία για τα ευρωπαϊκά ήθη και την πολιτιστική κληρονομιά και στις λειτουργίες της μνήμης.
Η επιμέλεια πραγματοποιείται σπονδυλωτά, από τους ίδιους τους καλλιτέχνες μέσα από τον εντοπισμό συγγενειών
των πρακτικών τους. Έτσι, δανείζεται στοιχεία από την ανάπτυξη της διήγησης των έργων με αποτέλεσμα να γίνεται
καλλιτεχνικό εργαλείο και αντίστροφα οι πρακτικές των συμμετεχόντων σχήμα επιμέλειας.
Η έκθεση συνοδεύεται από μια μπροσούρα με ερευνητικό υλικό και από ένα κείμενο σχετικό με προβληματισμούς για
το τοπίο από την αρχιτέκτονα Μαρίνα Μπιζά.
Το 3137 είναι δίκτυο επικοινωνίας για τη σύγχρονη τέχνη, ένα σημείο συνάντησης για τη δημιουργία, την προβολή,
την επιμέλεια καθώς και τη φιλοξενία καλλιτεχνών