Αφιέρωμα στην πολύπαθη Μέση Ανατολή -και μάλιστα σε μια πολυτάραχη περίοδο για τον αραβικό κόσμο- ετοιμάζει το 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης- Εικόνες του 21ου Αιώνα, το οποίο πραγματοποιείται από 11 έως 20 Μαρτίου. Τα ντοκιμαντέρ που θα παρουσιαστούν στη διάρκεια του Φεστιβάλ εξετάζουν κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, καθώς και την ανθρώπινη πραγματικότητα σε μια περιοχή που συγκλονίζουν πόλεμοι και συγκρούσεις.
Με την περιοχή να βρίσκεται σε μία δίνη γεγονότων -όπως δείχνουν οι εξελίξεις σε Αίγυπτο, Ιράν, Ιράκ, Λιβύη-, το αφιέρωμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ είναι ιδιαίτερα επίκαιρο.
Πολιτική στην κόψη του ξυραφιού, ισλαμισμός και εθνικές κρίσεις, πόλεμος και μετανάστευση, ακραίες διέξοδοι και προσωπικοί άθλοι, καθώς και η τέχνη ως αντίβαρο στη διάλυση, εναλλάσσονται θεματικά, αναδεικνύοντας την ξεχωριστή φυσιογνωμία της Μέσης Ανατολής.
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει εννέα ντοκιμαντέρ πρόσφατης παραγωγής, από το Ισραήλ, τον Λίβανο, τη Συρία, αλλά και τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Νορβηγία.
Με αφετηρία κοινωνίες σε αναβρασμό, οι δημιουργοί βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι: αποκαλύπτουν τολμηρά, ερμηνεύουν κριτικά, εν τέλει αφηγούνται ιστορίες οικουμενικής δύναμης.
Η ιστορία του πορτοκαλιού με την επωνυμία «Γιάφα» αφηγείται την ιστορία της χρόνιας αντιπαλότητας Παλαιστινίων – Ισραηλινών στην βραβευμένη ταινία Jaffa The Orange’s Clockwork του αναγνωρισμένου ντοκιμαντερίστα Εγιάλ Σιβάν. Το συγκεκριμένο προϊόν μετατράπηκε από σύμβολο συνεργασίας των δύο λαών, σε ιδεολογικά φορτισμένο φορέα της διαμάχης τους, με διαμετρικά αντιθετικό περιεχόμενο για κάθε πλευρά: κρατικό «έμβλημα» για τους Ισραηλινούς, «τεκμήριο» καταπίεσης για τους Παλαιστίνιους.
Από τις πιο γνήσιες αντιπολεμικές κραυγές διαμαρτυρίας που απεικονίζουν με συνταρακτικές και αμερόληπτες αποχρώσεις το βάρβαρο επιμύθιο των σύγχρονων πολέμων, η ταινία Tears of Gaza της Βίμπεκε Λόκεμπεργκ, αποτελεί το ντοκουμέντο του βομβαρδισμού της Γάζας από τον ισραηλινό στρατό τη διετία 2008-2009. Η δημιουργός αποποιείται τις πολιτικές αναλύσεις και εστιάζει στο κόστος που βαραίνει τους αμάχους. Με σπάνιο οπτικό υλικό και μουσική των Λίζα Τζέραρντ (Dead Can Dance) και Μαρτσέλο ντε Φραντσίσι, το Tears of Gaza είναι ένας οικουμενικός θρήνος ενάντια σε κάθε πόλεμο.
Η διασκευή του διάσημου θεατρικού έργου 12 Angry Men, υπό τον τίτλο «12 Angry Lebanese», και με συντελεστές 45 κρατούμενους της διαβόητης φυλακής Ρουμιέ του Λιβάνου, είναι αναμφισβήτητα ένα ελκυστικό παράδοξο. Η ηθοποιός, σκηνοθέτιδα και δραματοθεραπεύτρια Ζέινα Ντακάς «εκπαίδευσε» τους τροφίμους της φυλακής και σκηνοθέτησε αυτό το δραματοποιημένο πρότζεκτ. Εκτός από τη διασκευή, η δημιουργός υπογράφει και το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ 12 Angry Lebanese που αφηγείται το χρονικό αυτού του, διάρκειας 15 μηνών, καλλιτεχνικού ταξιδιού.
Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα κινείται η ταινία Beating Time, της Οντέτ Ορ, η οποία καταγράφει μια εξοντωτική μάχη ενάντια στο χρόνο, την οποία δίνει ο 29χρονος φοιτητής του Χάρβαρντ Άβι Κρέμερ, μαζί με δύο ακόμη ασθενείς. Στόχος τους, η ανεύρεση πόρων για έρευνα και την ανακάλυψη φαρμακευτικής αγωγής για τη νόσο ALS (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση) από την οποία πάσχουν.
Το αφιέρωμα στη Μέση Ανατολή αναδεικνύει μεταξύ άλλων θέματα όπως η σύγχρονη πραγματικότητα στην πόλη της Ράφα, μέσα από το ντοκιμαντέρ Abu Jamil Street In the Heart of Gaza Tunnels των Αλέξις Μονσοβέ και Στεφάν Μαρκέτι, αλήθειες και ψέματα για τον φονταμενταλισμό στο The Oath της Λάουρα Ποϊτράς, αλλά και την παράνομη μετανάστευση των Κούρδων στην ταινία Hero of All Seas του Ταλάλ Ντερκί।
Πηγή:http://www.tovima.gr
