Επανεκκίνηση της συλλογής του Δάκη Ιωάννου «The System of Objects» στο κεντρικό κτήριο του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ

Εμπνευσμένος από το βιβλίο του Jean Baudrillard «The System of Objects», ένα έργο-σταθμό του 1968, ο αρχιτέκτονας και συγγραφέας Ανδρέας Αγγελιδάκης εστιάζει το βλέμμα του στις ποικίλες συλλογές που δημιούργησε στο πέρασμα των χρόνων ο συλλέκτης Δάκης Ιωάννου και εισβάλει στο κεντρικό κτήριο του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ,  παρουσιάζοντας μια δυναμική έκθεση [Φιλελλήνων 11 και Εμμ. Παππά, Ν. Ιωνία].

Οι συλλογές του Δάκη Ιωάννου και το κέλυφος που τις περιέχει αντιμετωπίζονται ως μια παραπλανητική και χαώδης διαδρομή,  κατά μήκος της οποίας η αντίληψη του θεατή για την τέχνη δοκιμάζεται ενόσω ο ίδιος εκτίθεται σε πληθώρα ερεθισμάτων και πληροφοριών.
Η έκθεση «The System of Objects» πραγματεύεται την αφήγηση, την έκπληξη και την προσδοκία. Τα πάθη του συλλέκτη αποτελούν από μόνα τους ένα σύμπαν καθεαυτό, ένα αξιοπερίεργο, εκπληκτικό αντικείμενο.
Το πνεύμα των έργων οδηγεί τον θεατή






Σκοτεινό, προκλητικό, ερεθιστικό, αναζωογονητικό, το πνεύμα των έργων οδηγεί τον θεατή σε ένα περίπλοκο ταξίδι μέσα στους χώρους του ΔΕΣΤΕ. Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης αναφέρει: «Κατά την είσοδό μας βρισκόμαστε δίπλα σε έργα από τον ζωτικό χώρο των οποίων παραμένουμε πεισματικά αποκλεισμένοι. Διασχίζουμε στενούς και σκοτεινούς διαδρόμους και αναρωτιόμαστε πού μας οδηγούν. Φτάνουμε σε άδειες ηλιόλουστες αίθουσες, ανεβαίνουμε σκάλες που οδηγούν σε απάτητες γωνιές του κτηρίου, κάθε μετάβαση και ένα καινούργιο κύμα συναισθημάτων».  
Κάθε έργο αποτελεί μέρος ενός ζωηρού διαλόγου

Κανένα από τα έργα της έκθεσης δεν «εκτίθεται» απλώς, είτε καταλαμβάνει έναν δικό του ιδιωτικό χώρο είτε αποτελεί μέρος ενός ζωηρού διαλόγου στον οποίο συμμετέχουν ισότιμα χώρος και θεατής. Συνήθως υπάρχει μια πραγματική, φυσική απόσταση  η οποία χωρίζει τον επισκέπτη της έκθεσης  από το έργο τέχνης, ένας μη προσπελάσιμος χώρος η ερμηνεία του οποίου επαφίεται στην υποκειμενική κρίση. Η περιδιάβαση μέσα στους χώρους του ΔΕΣΤΕ – τους άλλοτε περίπλοκους και άλλοτε εύληπτους και απλούς – καθιστά σαφή τον ρόλο του χωροταξικού βιώματος ως δομικού στοιχείου της έκθεσης.
Ένας λαβύρινθος αφηγείται την ιστορία του ΔΕΣΤΕ

Σημαντικά έργα σύγχρονης τέχνης και κυπριακές αρχαιότητες, αντικείμενα ριζοσπαστικού ντιζάιν από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τις αρχές της επόμενης, μακέτες ολοκαίνουργιων κτηρίων και λοιπά παράφερνα αντιμετωπίζονται ως ευρήματα ενός μανιώδους «Googlαρίσματος»,  με αντικείμενο τον ίδιο τον συλλέκτη. Η επιθυμία είναι το νόμισμα βάσει του οποίου καθορίζεται η αξία καθενός από τα έργα. Η σχέση του θεατή με αυτά θα μπορούσε κάλλιστα να παραλληλιστεί με μια σειρά από χτυπήματα «like» στο Facebook, έστω και αν πρόκειται για έργα πραγματικά, χειροπιαστά και τοποθετημένα σε απόσταση αναπνοής από αυτόν. Εντούτοις, από αίθουσα σε αίθουσα η έκθεση θα ανατρέψει και θα διαψεύσει αναζητήσεις και προσδοκίες μέσα από τη σχολαστική αυτή χαρτογράφηση ενός πλούτου συναισθημάτων που αφηγείται την ιστορία του ΔΕΣΤΕ και του πάθους που παρακινεί τον ιδρυτή του να συλλέγει. Κατά την έξοδό τους από αυτόν τον λαβύρινθο, οι επισκέπτες θα έχουν αισίως αποκτήσει μια εικόνα για τους τόσους κόσμους που απαρτίζουν το σύμπαν του Δάκη Ιωάννου. Η εικόνα που μένει στο μυαλό φέρει τη σφραγίδα του Ανδρέα Αγγελιδάκη, που αποτελεί μια από τις δημιουργικότερες φωνές στην παγκόσμια σκηνή της σύγχρονης τέχνης.    
Την έκθεση συνοδεύει έκδοση που περιλαμβάνει τρισδιάστατες απεικονίσεις των διαδρομών στο εσωτερικό της, «στημένες» επάνω στις σκαναρισμένες σελίδες του ομώνυμου βιβλίου του Baudrillard. Οι εικόνες των έργων τοποθετούνται σε σημεία που αντιστοιχούν στην πραγματική θέση τους στο πλάνο της έκθεσης. Όλα αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα εμφανίζονται στις σελίδες του βιβλίου σαν παράθυρα ανοικτά στην οθόνη ενός υπολογιστή.

Πηγή:http://www.naftemporiki.gr