Ταξίδι με «2.024 καρδιές»

Σε εβδομήντα έξι σημεία του πλανήτη, στα σπλάχνα της γης, υπάρχουν αυτήν τη στιγμή έργα κρυμμένα από τον Δημήτρη Αληθεινό.
Του καλλιτέχνη που από το 1981 έχει στήσει ένα τεράστιο και διαρκώς αυξανόμενο δίκτυο «Κατακρύψεων», αποτυπώνοντας τη συνάντησή του με διαφορετικούς πολιτισμούς και «ιερούς» τόπους και διασώζοντας τη μνήμη. Τελευταία πράξη στα Λείβηθρα, την πατρίδα του Ορφέα, όπου γίνονταν οι αρχαιότερες ίσως μυστηριακές τελετές.
Μία λίγο παλαιότερη «Απόκρυψη», που κρύβει πολλές οδυνηρές μνήμες, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη προσέλευση κόσμου στην «πράσινη γραμμή» της Λευκωσίας. Οι «Κατακρύψεις» πρωταγωνιστούν στην πρώτη αναδρομική έκθεση του Δημήτρη Αληθεινού στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Ωδείο Αθηνών, Βασ. Γεωργίου 17-19), που θα εγκαινιαστεί την ερχόμενη Πέμπτη και θα διαρκέσει έως τις 26 Μαΐου.
Μέσα από ένα εκτενές αρχειακό υλικό θα δούμε αυτό το μη ορατό πλανητικό έργο που έστησε επί τριάντα χρόνια, από τη Θεσσαλονίκη στην Κωνσταντινούπολη και το Μάτσου Πίτσου στο Βαρανάσι, στην Πάτρα και τη Βενετία, από τα νησιά Κουκ στο νησί του Πάσχα, το Σινικό Τείχος και το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Σε όλα αυτά τα μέρη, γεμάτα ενέργεια και προγονική σοφία, ο καλλιτέχνης, μακριά και έξω από το δίκτυο της καλλιτεχνικής αγοράς, έχει κρύψει κάτω από την επιφάνεια της Γης έργα ζωγραφικής και κατασκευές ή άλλα αντικείμενα, διασταυρώνοντας πολιτισμούς και αφήνοντας τη φύση να επέμβει πάνω στο υλικό της ζωγραφικής του πράξης.

 «Οταν το έργο πάψει να υπάρχει ως εικόνα, το "τραγούδι" του θα έχει περάσει στην προφορική παράδοση», όπως λέει στο «Εθνος». Το μεγάλο ταξίδι στους παλμούς της γης ο Αληθεινός οπτικοποιεί με μια μεγάλη καινούργια εγκατάσταση από 2.024 ρολόγια τοίχου στο πάτωμα μιας αίθουσας. Το εντυπωσιακό έργο έρχεται να δείξει, σύμφωνα με τον ίδιο, «τις διαστρωματώσεις του χρόνου», οι οποίες ταυτίζονται με τις διαστρωματώσεις της γης που συναντά σκάβοντας. Ο ήχος από τα ρολόγια παραπέμπει «στη σχέση του χρόνου μέσα στην ιστορία και στο γίγνεσθαι, αλλά και στο ρολόι της καρδιάς μας». Ετσι το έργο είναι σαν «2.024 καρδιές» - ο αριθμός είναι ιερός, καθώς το άθροισμα 8 δηλώνει το σχήμα του απείρου.
Πηγή: http://www.e-go.gr