blogART: Θράφια (Παναγιώτης Δανιηλόπουλος) | Ιχνογραφώντας την Κίτρινη Πόλη |

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Θράφια (Παναγιώτης Δανιηλόπουλος) | Ιχνογραφώντας την Κίτρινη Πόλη |

εγκαίνια: Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014, 20:00

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει τον καταξιωμένο ζωγράφο Θράφια στην έκθεση με τίτλο «Ιχνογραφώντας την Κίτρινη Πόλη» σε επιμέλεια της κριτικού τέχνης Όλγας Δανιηλοπούλου.

Ο Θράφια (Παναγιώτης Δανιηλόπουλος) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπουδάζει Καλές Τέχνες στο Λονδίνο στο Goldsmiths School of Art και από το 1985 εγκαθίσταται στο Βερολίνο από όπου εργάζεται και εκθέτει στην κεντρική Ευρώπη και την Ελλάδα. Εκπρόσωπος της εννοιολογικής ζωγραφικής, συμμετέχει και στο κίνημα του νεοεξπρεσιονισμού του ’80 με συστηματική εκθεσιακή δραστηριότητα και πολλά έργα σε συλλογές και μουσεία. Έχει διδάξει Καλές Τέχνες σε πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Βερολίνου και έχει δημιουργήσει τα εκθεσιακά προγράμματα “empty rooms” Βερολίνο 1995 και “365artproject” Αθήνα 2000.

Ο Θράφια διδάχτηκε σχέδιο την δεκαετία του 70, στο απόγειο της εννοιολογικής τέχνης και τις επόμενες δεκαετίες ανέπτυξε μία προσωπική σημειολογία δημιουργίας εικόνας, της οποίας η υλικότητα και πολυσημασία διεκδικούν ολόκληρο πεδίο δράσης και δυνατοτήτων. Η προσπάθειά του ήταν να βρεθεί τρόπος να απεικονιστεί σώμα και χώρος ταυτόχρονα, με τρόπο που να περιέχει αναγνώσιμα, αν και πολυσήμαντα την σχέση της φιγούρας με το περιβάλλον, καθώς και την μεταμορφική διαδικασία σε αυτήν.

Η κριτικός τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης Όλγα Δανιηλοπούλου γράφει σχετικά:

«Καλλιγραφία είναι κιόλας ένα δείγμα, που προσδιορίζει τον τρόπο που ορίζει ο καλλιτέχνης τη ζωγραφική του.

Σχεδόν σαράντα χρόνια ο Θράφια ζωγραφίζει πολύμορφες συνθέσεις που αιωρούνται ανάμεσα στην εικονογραφική παράδοση της Ευρωπαϊκής τέχνης και την πρόθεση του να μεταφέρει, την πάμπλουτη ελληνική γραμματεία και σκέψη.

Θέματα μυθολογίας και κλασικής ελληνικής φιλοσοφίας, μεταμορφώσεις και Οβίδιος, χειρονομίες και αφηρημένος εξπρεσιονισμός συνέθεσαν ένα έργο γεμάτο από την αγωνία της ερμηνείας του κόσμου. Έδωσαν εν τέλει ένα περιεχόμενο στην αισθητική σάρκα της ζωγραφικής του.

Χρόνο με το χρόνο οι μορφές που παλεύουν να μεταμορφωθούν με σχεδόν θρησκευτική προσήλωση στη μετουσίωση της ύλης, ξεκαθάρισαν. Έγιναν ορίζοντες και αέρινα τοπία. Έκλεισαν μέσα τους την ενόραση του καλλιτέχνη, την κατασταλαγμένη επιθυμία να απλουστευτεί η εικονική διαδικασία να μείνει το αίσθημα, να μείνει μια χειρονομία, ένα ίχνος από το τοπίο του ωραίου.

Μιλώντας για λίγο ακόμα για το σύνολο του έργου του Θράφια θα έλεγα πως η έμφαση στο προσωπικό του αίσθημα τον οδήγησε στην δυναμική αφήγηση και εξερεύνησης της ζωγραφικής εικόνας με γνώμονα “ τον αληθινά φυσικό άνθρωπο” που όπως έλεγε και ο Ρουσώ “ ο άνθρωπος αυτός είναι, μονάχα ο καλλιτέχνης”..

Η εννοιολογική τέχνη του Θράφια είναι πια κάτι, σαν περίτεχνος Ρομαντισμός.

Δηλαδή αφού συγκέντρωσε σχολαστικά όλα τα στοιχεία μαζί με τις παραμικρές λεπτομέρειες του περιβάλλοντος χώρου έδωσε μια σαφή εικόνα της πραγματικότητας που βλέπει ο ζωγράφος της.

Έφτασε να λατρεύει το ορατό σύμβολο και να το μετατρέπει σε μια όμορφη ζωγραφιά.

Γιατί άραγες αδιαφορούμε για μια όμορφη ζωγραφιά στις μέρες μας. Είναι ίσως απαγορευμένος ο καρπός της ανακούφισης του ματιού?

Η παρουσίαση έργων του στον Τεχνόχωρο μας δίνει μία ευκαιρία. Τα έργα ταπεινών διαστάσεων, με τα αχνά ονειρικά χρώματα, ονομασμένα Καλλιγραφίες είναι τοπία μιας άλλης διάστασης. Είναι ορίζοντες κάποιου είδους, και μας μεταφέρουν άνετα στον μυστικό χώρο που ο καλλιτέχνης συλλαμβάνει την εικόνα για τον κόσμο. Χρειάζεται μόνο λίγος από τον χρόνο μας.

Πολυσήμαντα και αμφιταλαντευόμενα ίχνη ενός ταξιδιού στις σιωπηλές περιοχές όπου ονειρευόμαστε, αλλά για να τις αισθανθούμε μισοκλείνουμε τα μάτια.

Έτσι φτάνουμε στον λυρισμό της εικόνας, διότι η φαντασία του καλλιτέχνη δεν είναι δυνατόν να αποκλειστεί από το έργο του ιδίως όταν δεν φαίνεται να θέλει να υπηρετήσει το γούστο της εποχής.

Ας πούμε πως είναι τόσο απατηλό να εξετάσουμε σήμερα αν η προσέγγιση της τέχνης με την διαμεσολάβηση της υποκειμενικής φαντασίας είναι ορθή σαν καλλιτεχνική αρχή.

Είναι, σας απαντώ εύκολα, είναι διότι το να επιτρέπουμε, στην εποχή μας, στον καλλιτέχνη να προσφέρει πιστά την άποψή του για την ζωή είναι υπέρτατη ελευθερία.

Και αν εμείς οι θεατές δώσουμε λίγο χρόνο να τον κοιτάξουμε, τότε έχει πραγματοποιηθεί η αληθινά φυσική επαφή του έργου τέχνης με τη ζωή. Τα υπόλοιπα θα τα αποφασίσει η ιστορία. Η τέχνη είναι μια δράση στην οποία οφείλουμε μια αντίδραση!»

Διάρκεια Έκθεσης: 9 Ιανουαρίου – 1 Φεβρουαρίου 2014

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11:00 – 14:30 & 17:30 – 20:30

Τετάρτη, Σάββατο: 11:00 – 16:00

Κυριακή, Δευτέρα: Ανοικτά κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού