“Αναδρομές”

Μαίρη Σχοινά “Αναδρομές” Ζωγραφική - Χαρακτική

Αιθουσα Τέχνης Γαία, 8 Φεβρουαρίου - 6 Μαρτίου


H Μαίρη Σχοινά, ζωγράφος- Χαράκτρια - Επ. Καθηγήτρια της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, αυτή τη φορά, αξιοποιεί εικαστικά τη γλώσσα του χρόνου για να παρουσιάσει αναδρομικά με την παλέτα και τα χρώματα της ζωγράφου, αλλά και μέσα από τα σκληρά υλικά της χαράκτριας- τον χαλκό την πέτρα και ιδιαίτερα το ξύλο- σχεδιάζοντας ανάλογα με τα νερά, τις ίνες και τις σκληρές επιφάνειες της ξύλινης πλάκας και μεταφέροντας εικαστικές σκέψεις της από τον γύρω φυσικό κόσμο.

Σκέψεις άμεσα συνδεδεμένες με τον ελληνικό χώρο. Πηγές της το φως, η θάλασσα – η προγονική Αιγαιΐς θάλασσα- και το άλλο άκρο του γαλάζιου τόπου μας, οι ουρανοί.

Εκεί, στην Αιγαιΐδα θάλασσα, η Σχοινά αναλογίστηκε την εικαστική σχέση ανάμεσα στο υγρό στοιχείο και τη γραφή• τους προϊστορικούς μεσογειακούς πολιτισμούς• τη γραπτή επικοινωνία των ανθρώπων.

Τους Μινωΐτες θαλασσινούς με τους αρχέγονους πλόες τους να χαράζουν πάνω στις θάλασσες της Ανατολικής Μεσογείου δρόμους πολιτισμών και να φέρνουν στο χωνευτήρι της επαφής των ανθρώπων τις τοπικές τους γραφές, σμιλεύοντας υπομονετικά το μοναδικό, ίσως τότε, εργαλείο επικοινωνίας που θα ένωνε ανθρώπους και λαούς πέρα από σύνορα, γλώσσες και διαλέκτους, τη Γραφή!

Σήμερα, σπαράγματα από εκείνες τις Γραφές- εγχάρακτες στον πηλό ή στην πέτρα- επιζούν πολιτισμικά, είτε καταχωμένες σε χέρσα πια κοιμητήρια της Ιστορίας, είτε στον βυθό της προγονικής θάλασσας- στον κόσμο της εύγλωττης σιωπής του πολιτισμικού χρόνου.

Όμως οι αιώνες του χρόνου και της ζωής κυλούν ακατάπαυστα, και τα αποτυπώματα τους από το βαθύ μπλε καθρεφτίζονται πλέον ως αντανακλάσεις στις πανύψηλες γυάλινες επιφάνειες του γιγαντισμού των μεγαλουπόλεων • μόνο που η αντανάκλαση δεν "μαρτυρά" το πραγματικό.

Προβάλλει το καθρέφτισμά του, μεταλλαγμένο σε είδωλο μιας εικόνας που το φως και η κίνησή του την αλλάζει συνεχώς και αστραπιαία• σ’ ένα φευγαλέο αισθητικό γεγονός που η καλλιτέχνις προσπαθεί να συλλάβει και να καταγράψει με την προσωπική της γραφή τις δραματικές αυτές χρωματικές ποιότητες μιας υπέρτατης φυσικής αισθητικής.

Αντίθετα, στη φύση η καλλιτέχνης ανασυνθέτει εικαστικά τις κυρίαρχες αντιθέσεις της ζώσας συνύπαρξης ανθρώπου-φύσης στο χώρο, όπως εκείνη αντιλαμβάνεται τη συνύπαρξη αυτή και επιχειρεί να την εκφράσει με χρωματικές εικαστικές ισορροπίες σαν κι’ αυτές που αναπτύσσονται ανάμεσα στις φυσικές φόρμες και εκείνες που επιβάλλει το ανθρώπινο χέρι. Ισορροπίες που, σε τελευταία ανάλυση, «αστικοποιούν» και ζωγραφικά το ύπαιθρο.

Κι ακόμη καλείται η καλλιτέχνις να μεταδώσει με την τέχνη της τα πολιτισμικά μηνύματα που στέλνουν στη ζωή αυτές οι ισορροπίες.
Πηγή:http://www.zougla.gr