Αντώνης Λάριος - Ειρήνη Ηλιακοπούλου

Αντώνης Λάριος
¨Ο πύργος καταστρέφει τον ήλιο/ “Private Myths ¨
Στη νέα δουλειά του καλλιτέχνη τα έργα, ζωγραφικά και γλυπτικά, αποκτούν μνημειακές διαστάσεις. Θεματογραφικά, δεσπόζει ο άνθρωπος, είτε κατά μονάς, είτε σε σκηνές με συμπλέγματα μορφών και αφήγηση φανταστικών ιστοριών. Περίεργοι κόσμοι, εσωτερικοί-εξωτερικοί, εμψυχώνονται με ανθρωπόμορφες φιγούρες, που μπλέκουν με τις μορφές ζώων, πτηνών ή ψαριών, σε παιχνίδια ενός έντονα φαντασιακού κόσμου. Στα ζωγραφικά έργα, τα έντονα χρώματα εναλλάσσονται με τα σκοτεινά μαύρα και γκρι, ενώ στα γλυπτά που απεικονίζουν ανθρωπόμορφες μορφές φανταστικών ζώων, η γεωμετρία της φόρμας σε συνδυασμό με το ανατριχιαστικό ζωντάνεμα του ζώου μέσα από τα υλικά που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης, δίνουν μία αίσθηση απόλυτης εναρμόνισης με τις σύγχρονες τάσεις της Γλυπτικής.

Ειρήνη Ηλιακοπούλου
Ο τίτλος: “bye-bye”, της νέας ατομικής έκθεσης της καλλιτέχνιδας, αποτελεί μια συμβολική αναφορά στις αλλαγές της ζωής μας, στην ενηλικίωση-ωρίμανση και κατά συνέπεια στους αποχαιρετισμούς που καλούμαστε να κάνουμε ανά περιόδους, αναγκαίους για την εξελικτική της πορεία, καθώς και στα συναισθήματα που διακινούνται εξ’ αιτίας αυτών των αλλαγών. Συγχρόνως ο τίτλος “bye-bye” παραπέμπει στην απλότητα της καθημερινότητας, μετατρέπεται σε ένα 'φυσικό' αναμενόμενο και αποδυναμώνει τη βαρύτητα των συναισθημάτων του αποχαιρετισμού.
Στα έργα, πρωταγωνιστές-σύμβολα όλης αυτής της διαδικασίας-πορείας είναι τα Παιδιά. Η εικαστική πρόταση, που εξισορροπεί την αντίθεση ανάμεσα στη σοβαρότητα ή και τη μελαγχολία που διαφαίνεται στο βλέμμα των παιδιών, σε αντιδιαστολή με την, από διαφορετική οπτική, παραμυθένια αποτύπωση του σώματος και του περιβάλλοντος χώρου στον οποίο εντάσσονται, σηματοδοτεί τις δύο όψεις της διαδικασίας του αποχαιρετισμού, και κατ’ επέκταση των αλλαγών. Έτσι, μέσα από μία σφαιρική-ολοκληρωμένη εικαστική και ψυχική αντίληψη, καταλαγιάζει η ένταση, διευκολύνεται η διαχείριση των συναισθημάτων, γίνεται το επόμενο βήμα.

Η όλη διαδικασία και το αποτέλεσμα του έργου μοιάζει να μας καλεί να κοιτάξουμε κατάματα τη ζωή και τη φθαρτότητα της ύπαρξης και να απελευθερωθούμε αντέχοντας αυτή τη γνώση.
Πηγή:http://entertainment.in.gr